Page 156 - Danilenko
P. 156
Vladimir Danilenko
Stolun arxasından çıxıb, divana әylәşdik. Nәnәm atamla
anamın arasında oturub, onların çiynini qucaqlamışdı. Foto-
aparatımı götürüb, onların şәklini çәkdim. Sonra anam bizim
şәklimizi çәkdi.
– Gәlinimlә dә şәkil çәkdirmәk istәyirәm, – nәnәm dedi.
Onların da şәklini çәkdim. Şәkildә anam nәnәmin qabarlı
әllәrini öz әlinә alıb gülümsәyirdi.
– Artıq gecdir, gedim yatım, – nәnәm anama dedi. – Yerimi
sal.
Anam ona divanda yer saldı. Mәn öz otağıma getdim.
Atamla anam isә yataq otağına keçdilәr.
Qorxurdum ki, Pavlina nәnәnin gәlişi ilә evimizdә yaran-
mış bu kövrәk tarazlıq hәr an pozula bilәr. Sakitcә uzanıb, yan
otaqdan gәlәn sәslәri dinlәmәyә çalışırdım. Amma yataq ota-
ğından sәs-sәmir gәlmirdi.
Sәhәr tezdәn nәnәmin sәsini eşitdim. Anamla mәtbәxdә
oturub söhbәt elәyirdilәr.
– Yenicә başımı balışa qoymuşdum, nә tez sәhәr açıldı.
Sәhәr yemәyindәn sonra atam nәnәmi vağzala ötürmәyә
hazırlaşırdı.
– Burada özünü yaxşı apar, – nәnәm atama dedi. – Jenya,
yad qızların yatağında nә işin var? Qoca vaxtımda qoy rahat
yaşayım!
O, mәni vә anamı öpdü, dәhlizdә geyinәn atamı görüb,
onun gödәkcәsinә toxundu:
– Qışın oğlan çağında bu nazik paltarda gәzirsәn? Dalını
üşütmәkdәn qorxmursan?
– Gödәkcәsi istidir, – anam onu sakitlәşdirdi.
156 Atam qapını açdı, onlar çölә çıxdılar. Bilmirdim, atam
axşam evә dönәcәk, ya yox? Baxus adәti üzrә ayaqlarımıza
sürtünür, gözünü qapıdan çәkmirdi, sanki kiminsә yolunu
gözlәyirdi.
Ukrain dili dәrsi
Pavlina nәnә gedәndәn sonra mәktәbdә işlәrim düz gәtir-
Stolun arxasından çıxıb, divana әylәşdik. Nәnәm atamla
anamın arasında oturub, onların çiynini qucaqlamışdı. Foto-
aparatımı götürüb, onların şәklini çәkdim. Sonra anam bizim
şәklimizi çәkdi.
– Gәlinimlә dә şәkil çәkdirmәk istәyirәm, – nәnәm dedi.
Onların da şәklini çәkdim. Şәkildә anam nәnәmin qabarlı
әllәrini öz әlinә alıb gülümsәyirdi.
– Artıq gecdir, gedim yatım, – nәnәm anama dedi. – Yerimi
sal.
Anam ona divanda yer saldı. Mәn öz otağıma getdim.
Atamla anam isә yataq otağına keçdilәr.
Qorxurdum ki, Pavlina nәnәnin gәlişi ilә evimizdә yaran-
mış bu kövrәk tarazlıq hәr an pozula bilәr. Sakitcә uzanıb, yan
otaqdan gәlәn sәslәri dinlәmәyә çalışırdım. Amma yataq ota-
ğından sәs-sәmir gәlmirdi.
Sәhәr tezdәn nәnәmin sәsini eşitdim. Anamla mәtbәxdә
oturub söhbәt elәyirdilәr.
– Yenicә başımı balışa qoymuşdum, nә tez sәhәr açıldı.
Sәhәr yemәyindәn sonra atam nәnәmi vağzala ötürmәyә
hazırlaşırdı.
– Burada özünü yaxşı apar, – nәnәm atama dedi. – Jenya,
yad qızların yatağında nә işin var? Qoca vaxtımda qoy rahat
yaşayım!
O, mәni vә anamı öpdü, dәhlizdә geyinәn atamı görüb,
onun gödәkcәsinә toxundu:
– Qışın oğlan çağında bu nazik paltarda gәzirsәn? Dalını
üşütmәkdәn qorxmursan?
– Gödәkcәsi istidir, – anam onu sakitlәşdirdi.
156 Atam qapını açdı, onlar çölә çıxdılar. Bilmirdim, atam
axşam evә dönәcәk, ya yox? Baxus adәti üzrә ayaqlarımıza
sürtünür, gözünü qapıdan çәkmirdi, sanki kiminsә yolunu
gözlәyirdi.
Ukrain dili dәrsi
Pavlina nәnә gedәndәn sonra mәktәbdә işlәrim düz gәtir-
