Page 155 - Danilenko
P. 155
nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim
Yalnız bir dәfә albalı ağacına dırmaşıb, budaqların arasında 155
sıxışmışdı. Onu oradan baban düşürtdü. Bir dәfә dә buzun
üstünә çıxmışdı; ayağının altında buz sınmış, bataqlığa bat-
mışdı. Soyuqlamasın deyә onu sobanın üstünә uzatmalı oldum.
Qapının zәngi çalındı. Qısa zәng sәsindәn bildim ki, gәlәn
atamdır. Qapını açdım, atam içәri girdi, nәnәmlә salamlaşıb,
üst geyimini çıxardı, vanna otağına keçib әllәrini yudu.
– Slavik, qapını ört. Artıq hamı evdәdir.
– Atam örtdü.
– Süfrә açmaq vaxtıdır, – anam dedi. – Gәlin, şam elәyәk.
O, süfrәyә buğlanan kartof, salat, pomidor turşusu,
qızardılmış kefal balığı qoydu. Süfrә arxasına әylәşdik. Hiss
etdim ki, mәn “Bolşoy karman”da alış-veriş elәyәndә, anam
hәr şeyi nәnәmә danışıb – nәnәm artıq onların birgә
yaşamadığını bilir.
– Jenya, mәnә yarım stәkan araq süz, sizin sağlığınıza
içmәk istәyirәm. İstәyirәm ki, barışasınız vә bir daha
dalaşmayasınız, – Pavlina nәnә dedi.
Atam özünә, nәnәm isә anama araq süzdü. Onlar yeyib-
içmәyә girişdilәr.
– Jenya, gör nә yaxşı arvadın var, sәnsә qaymaq görmüş
pişik kimi quyruğunu belinә qoymusan, – nәnәm çәngәli po-
midora sancdı. – Bu turşunu özün tutmusan?
– Hә.
– Cavan, hәyasız qızlardan xeyir gәlmәz. O yelbeyin qızlar
ailәlәr dağıtmaq üçün әldәn-ayaqdan gedirlәr. Sonra sәni tәrk
edib, özünü dә günahkar çıxarırlar, – nәnәm pomidoru dişlәdi. –
Slavik, bәs sәnin gözaltın var?
– Hәlә tezdir! – anam mәnim әvәzimә cavab verdi.
– Jenya, arvadından narazı olmağa haqqın yoxdur. Slavik
kimi oğlun var. Bir az da araq süz.
Onlar içdilәr. Nәnәm xaç çevirdi.
– Şükür, yaxşı yeyib-içdik.
– Çay istәyirsiniz? – anam tәklif etdi.
– Sizinlә şәkil çәkdirmәk istәyirәm, qoy xatirә qalsın.
Hәyat qısadır, bu gün varsan, sabah yox, nә bilmәk olar?
Yalnız bir dәfә albalı ağacına dırmaşıb, budaqların arasında 155
sıxışmışdı. Onu oradan baban düşürtdü. Bir dәfә dә buzun
üstünә çıxmışdı; ayağının altında buz sınmış, bataqlığa bat-
mışdı. Soyuqlamasın deyә onu sobanın üstünә uzatmalı oldum.
Qapının zәngi çalındı. Qısa zәng sәsindәn bildim ki, gәlәn
atamdır. Qapını açdım, atam içәri girdi, nәnәmlә salamlaşıb,
üst geyimini çıxardı, vanna otağına keçib әllәrini yudu.
– Slavik, qapını ört. Artıq hamı evdәdir.
– Atam örtdü.
– Süfrә açmaq vaxtıdır, – anam dedi. – Gәlin, şam elәyәk.
O, süfrәyә buğlanan kartof, salat, pomidor turşusu,
qızardılmış kefal balığı qoydu. Süfrә arxasına әylәşdik. Hiss
etdim ki, mәn “Bolşoy karman”da alış-veriş elәyәndә, anam
hәr şeyi nәnәmә danışıb – nәnәm artıq onların birgә
yaşamadığını bilir.
– Jenya, mәnә yarım stәkan araq süz, sizin sağlığınıza
içmәk istәyirәm. İstәyirәm ki, barışasınız vә bir daha
dalaşmayasınız, – Pavlina nәnә dedi.
Atam özünә, nәnәm isә anama araq süzdü. Onlar yeyib-
içmәyә girişdilәr.
– Jenya, gör nә yaxşı arvadın var, sәnsә qaymaq görmüş
pişik kimi quyruğunu belinә qoymusan, – nәnәm çәngәli po-
midora sancdı. – Bu turşunu özün tutmusan?
– Hә.
– Cavan, hәyasız qızlardan xeyir gәlmәz. O yelbeyin qızlar
ailәlәr dağıtmaq üçün әldәn-ayaqdan gedirlәr. Sonra sәni tәrk
edib, özünü dә günahkar çıxarırlar, – nәnәm pomidoru dişlәdi. –
Slavik, bәs sәnin gözaltın var?
– Hәlә tezdir! – anam mәnim әvәzimә cavab verdi.
– Jenya, arvadından narazı olmağa haqqın yoxdur. Slavik
kimi oğlun var. Bir az da araq süz.
Onlar içdilәr. Nәnәm xaç çevirdi.
– Şükür, yaxşı yeyib-içdik.
– Çay istәyirsiniz? – anam tәklif etdi.
– Sizinlә şәkil çәkdirmәk istәyirәm, qoy xatirә qalsın.
Hәyat qısadır, bu gün varsan, sabah yox, nә bilmәk olar?
