Page 127 - Danilenko

nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim

tamaşalarını xatırladır. Onun tamaşasında Şekspirin yalnız adı 127
var, yerdә qalanlar rejissor tәxәyyülünün mәhsuludur.

– Mәnim tәrtib etdiyim reytinqi bilmәk istәyirsiniz? – qız
soruşdu.

– Lyuba, siz yaşda olanda mәn dә pianoçuların reytinqini
tәrtib edirdim, amma indi başa düşürәm ki, bunların hamısı
şәrti şeylәrdir.

Biz Trubaya1 enәndә, qız siçan quyruğu kimi nazik sarı
hörüyünü oynadıb, gözlәnilmәdәn tәklif etdi:

– Bәlkә, söhbәtimizi Kafada2 davam etdirәk.
– Harada?
– Afrika üslubunda dizayn edilmiş qәhvәxanada.
– Heç bilmirәm nә deyim… – atam karıxdı.
– Bu gün tәqaüdümü almışam, – qız mәmnun-mәmnun
şaqqanaq çәkdi.
– Amma pulunu mәn verәcәyәm. Danışdıq? – atam qәtiy-
yәtli sәslә dedi.
– Danışdıq, – qız hörüyünü oynatdı. – Bax dәrslәrdә
deyirsiniz ki, biz öz üslubumuzu tapmalıyıq. Ştokhauzendәn3
vә Debüssidәn4 sonra dünyaya nә demәk olar?
– Sәnәtdә hәmişә demәyә söz tapılır, – atam cavab verdi.
– Müasir pianoçu vә bәstәkar qarşısına böyük mәqsәdlәr qoy-
malı, dünyada baş verәnlәrә adekvat reaksiya göstәrmәlidir.
– Ötәn әsrin iyirminci illәrindә gәnc Şostakoviç özünün
“Birinci simfoniya”sını yazan kimi, bütün dünyada onun
әsәrlәri ifa olunmağa başladı. Amma indiki konservatoriya
mәzununun әsәri bu cür ajiotaj doğura bilmәz. Bunu tәsәvvür
etmәk belә çәtindir, – qız hәyasız-hәyasız atamın üzünә zil-
lәndi.
Atam qızın әlindәn tutdu.

1Truba – Kiyev Müstәqillik meydanındakı yeraltı keçid

2Kafa – Kiyevin mәrkәzindә qәhvәxana

3Karlhayn Ştokhauzen (1928–2007) – avanqard alman bәstәkar, musiqi nәzәriyyә-
çisi, dirijor

4Klod Debüssi (1862–1918) – fransız bәstәkar, musiqi impressionizminin nümayәn-
dәsi