Page 132 - Danilenko
P. 132
Vladimir Danilenko
nәrdivana çıxıb, pәrdәlәri asmağa başladı. Pәrdәlәri asıb qur-
tarandan sonra, heç nә olmayıbmış kimi, sәhnәyә qayıtdı,
piano arxasına keçib konserti başa çatdırdı. Kukuriyko
hirsindәn cilov gәmirirdi. Bütün filarmoniya Lunyonu lağa
qoyub gülürdü.
– Bәs qadına bir söz deyәn olmadı? – Alisa Sisalyuk
soruşdu.
– Ona heç nә demәdilәr, heç irad da tutmadılar, amma
Lunyo biabır oldu. Kukuriyko ona yuxarıdan aşağı baxmağa,
yerli-yersiz ilişmәyә başladı, sonra pulunu kәsdi vә nәhayәt,
filarmoniyadan qovdu.
– O qadın hamıyla belә davranırdı, tәkcә mәnimlә yox, –
atam incik sәslә dedi. – Orkestrdә mandolina çalan Vlaşşenko
vә Malaşşenko adlı iki musiqiçi vardı. Motrya Stepanovna heç
cür yadında saxlaya bilmirdi ki, onlardan hansı Vlaşşenkodur,
hansı Malaşşenko. Ona görә dә, ikisindәn dә zәhlәsi gedirdi.
Bir dәfә Vlaşşenko filarmoniyaya ayaq basan kimi, Motrya
kirimişcә ona yaxınlaşıb, qulağının dibindә bağırmışdı:
– Vәtәndaş sәrnişin, talonunuzu göstәrin!
Bu gözlәnilmәz hәmlәdәn Vlaşşenko özünü itirmiş,
karıxıb qalmışdı. O, talonunu tapmaq üçün ciblәrini eşәlәyir,
nәsә mızıldanıb özünә haqq qazandırmağa çalışırdı. Borzilo
isә pıqqıldayıb gülür, onunla mәzәlәnmәyә davam edirdi. Bir
dәfә o, gizlicә Malaşşenkonun mandolinasının içinә siçan
qoymuşdu. Mәşq zamanı siçan mandolinadan çıxdı, orkestr
bir-birinә dәydi. Vialonçelist Klara huşunu itirib yerә yıxıldı,
üzünә su çilәyib zorla özünә gәtirdilәr. Hәlә bu harasıdır, ban-
duraçalan Mariya Qardiburkonun başına gәlәnlәr bundan da
132 betәr idi. Qәdd-qamәtli Mariya çox kaloritli qadın idi, iri
döşlәri vardı, – atam әliylә dә nümayiş etdirdi, – milli
geyimlәrdә gәzmәyi xoşlayırdı. Yanaqlarından qan daman bu
әtli-canlı qadın yeriyәndә yer titrәyirdi. Bir sözlә, әsl Ukray-
nalı qadın idi. O vaxtlar şayiә gәzirdi ki, hәyatı boyu dinlә vә
Ukrayna burjua millәtçiliyi ilә mübarizә aparmış keçmiş par-
tiya funksioneri Maryan Dyadyura bәrk xәstәlәnib. Motrya
Stepanovna isә keçmiş partiya funksionerlәri vә indiki nomenk-
nәrdivana çıxıb, pәrdәlәri asmağa başladı. Pәrdәlәri asıb qur-
tarandan sonra, heç nә olmayıbmış kimi, sәhnәyә qayıtdı,
piano arxasına keçib konserti başa çatdırdı. Kukuriyko
hirsindәn cilov gәmirirdi. Bütün filarmoniya Lunyonu lağa
qoyub gülürdü.
– Bәs qadına bir söz deyәn olmadı? – Alisa Sisalyuk
soruşdu.
– Ona heç nә demәdilәr, heç irad da tutmadılar, amma
Lunyo biabır oldu. Kukuriyko ona yuxarıdan aşağı baxmağa,
yerli-yersiz ilişmәyә başladı, sonra pulunu kәsdi vә nәhayәt,
filarmoniyadan qovdu.
– O qadın hamıyla belә davranırdı, tәkcә mәnimlә yox, –
atam incik sәslә dedi. – Orkestrdә mandolina çalan Vlaşşenko
vә Malaşşenko adlı iki musiqiçi vardı. Motrya Stepanovna heç
cür yadında saxlaya bilmirdi ki, onlardan hansı Vlaşşenkodur,
hansı Malaşşenko. Ona görә dә, ikisindәn dә zәhlәsi gedirdi.
Bir dәfә Vlaşşenko filarmoniyaya ayaq basan kimi, Motrya
kirimişcә ona yaxınlaşıb, qulağının dibindә bağırmışdı:
– Vәtәndaş sәrnişin, talonunuzu göstәrin!
Bu gözlәnilmәz hәmlәdәn Vlaşşenko özünü itirmiş,
karıxıb qalmışdı. O, talonunu tapmaq üçün ciblәrini eşәlәyir,
nәsә mızıldanıb özünә haqq qazandırmağa çalışırdı. Borzilo
isә pıqqıldayıb gülür, onunla mәzәlәnmәyә davam edirdi. Bir
dәfә o, gizlicә Malaşşenkonun mandolinasının içinә siçan
qoymuşdu. Mәşq zamanı siçan mandolinadan çıxdı, orkestr
bir-birinә dәydi. Vialonçelist Klara huşunu itirib yerә yıxıldı,
üzünә su çilәyib zorla özünә gәtirdilәr. Hәlә bu harasıdır, ban-
duraçalan Mariya Qardiburkonun başına gәlәnlәr bundan da
132 betәr idi. Qәdd-qamәtli Mariya çox kaloritli qadın idi, iri
döşlәri vardı, – atam әliylә dә nümayiş etdirdi, – milli
geyimlәrdә gәzmәyi xoşlayırdı. Yanaqlarından qan daman bu
әtli-canlı qadın yeriyәndә yer titrәyirdi. Bir sözlә, әsl Ukray-
nalı qadın idi. O vaxtlar şayiә gәzirdi ki, hәyatı boyu dinlә vә
Ukrayna burjua millәtçiliyi ilә mübarizә aparmış keçmiş par-
tiya funksioneri Maryan Dyadyura bәrk xәstәlәnib. Motrya
Stepanovna isә keçmiş partiya funksionerlәri vә indiki nomenk-
