Page 123 - Danilenko
P. 123
nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim
– Ümumiyyәtlә, sәn nәsә bilirsәn? – anam hirslә qab- 123
qacağı dınqıldatdı. – Dünya-alәm vecinә deyil. Pulu vermisәn.
Kran işlәmir. Qarışdırıcı sınıb. İndi neylәyәk?
Anam radiotelefonu götürüb, Solya nәnәyә zәng elәdi.
– Ana, mәnәm. Tanıdığın santexnik var? Bu gün dәlәduzun
biri gәlib, qarışdırıcını sındırıb, iki yüz qrivna alıb gedib. Yox,
sabaha lazımdır. Sabah evdә olacağam, Jenyanı hansısa kor-
porativә çağırıblar. Tapa bilsәn, zәng elә.
Solya nәnә bir saat sonra zәng elәyib dedi ki, santexnik
tapıb. Sәn demә, onun tapdığı adam hәmin bu Anton Ptuxay-
mış. Ptuxanın kranı necә tәmir etdiyini görmәdim, çünki onda
mәktәbdәydim. Atam isә yenә dә hansısa korporativdә çalıb-
oxuyurdu.
Mәktәbdәn qayıdıb gördüm ki, kran düzәldilib, anamla
Alisa Sisalyuk mәtbәxdә oturub çay içirlәr.
– Tәsәvvür edirsәn, yarımca saata işi görüb qurtardı, özü
dә pul götürmәdi, – anam lovğalandı.
– Onu hardan tapmışdın?
– Anamın rәfiqәsinin bacısı oğludur.
Sisalyuk Pavlina nәnәnin gәtirdiyi baldan bir qaşıq alıb,
qaşığı yaladı. Onun balaca qulaqları şәklәndi, yeni bir kişidәn
söhbәt düşmüşdü deyә hәyәcandan qızardı.
– Neçә yaşı var?
– Otuz beş-qırx.
– Evlidir?
– Nә bilim? Soruşmadım.
– Soruşmaq lazımdır.
– Yeri gәlmişkәn, mәnә vizit kartını verdi. Dedi, lazım olsa
zәng elәyim. Qoy sәnә göstәrim.
O, çantasını açdı, vizit kartını götürüb Alisaya uzatdı.
– Anton Ptuxa, rәssam, – Alisa Sisalyuk oxudu. – Maraqlı
soyaddır. Zatilivuxa, nә bilim, Neplyuyvborş yox, mәhz Ptuxa!
Necә oğlandır, yaraşıqlıdır?
– Ucaboy, sarışın oğlandır.
– Sәn onun xoşuna gәlmisәn.
– Hardan bilirsәn?
– Ümumiyyәtlә, sәn nәsә bilirsәn? – anam hirslә qab- 123
qacağı dınqıldatdı. – Dünya-alәm vecinә deyil. Pulu vermisәn.
Kran işlәmir. Qarışdırıcı sınıb. İndi neylәyәk?
Anam radiotelefonu götürüb, Solya nәnәyә zәng elәdi.
– Ana, mәnәm. Tanıdığın santexnik var? Bu gün dәlәduzun
biri gәlib, qarışdırıcını sındırıb, iki yüz qrivna alıb gedib. Yox,
sabaha lazımdır. Sabah evdә olacağam, Jenyanı hansısa kor-
porativә çağırıblar. Tapa bilsәn, zәng elә.
Solya nәnә bir saat sonra zәng elәyib dedi ki, santexnik
tapıb. Sәn demә, onun tapdığı adam hәmin bu Anton Ptuxay-
mış. Ptuxanın kranı necә tәmir etdiyini görmәdim, çünki onda
mәktәbdәydim. Atam isә yenә dә hansısa korporativdә çalıb-
oxuyurdu.
Mәktәbdәn qayıdıb gördüm ki, kran düzәldilib, anamla
Alisa Sisalyuk mәtbәxdә oturub çay içirlәr.
– Tәsәvvür edirsәn, yarımca saata işi görüb qurtardı, özü
dә pul götürmәdi, – anam lovğalandı.
– Onu hardan tapmışdın?
– Anamın rәfiqәsinin bacısı oğludur.
Sisalyuk Pavlina nәnәnin gәtirdiyi baldan bir qaşıq alıb,
qaşığı yaladı. Onun balaca qulaqları şәklәndi, yeni bir kişidәn
söhbәt düşmüşdü deyә hәyәcandan qızardı.
– Neçә yaşı var?
– Otuz beş-qırx.
– Evlidir?
– Nә bilim? Soruşmadım.
– Soruşmaq lazımdır.
– Yeri gәlmişkәn, mәnә vizit kartını verdi. Dedi, lazım olsa
zәng elәyim. Qoy sәnә göstәrim.
O, çantasını açdı, vizit kartını götürüb Alisaya uzatdı.
– Anton Ptuxa, rәssam, – Alisa Sisalyuk oxudu. – Maraqlı
soyaddır. Zatilivuxa, nә bilim, Neplyuyvborş yox, mәhz Ptuxa!
Necә oğlandır, yaraşıqlıdır?
– Ucaboy, sarışın oğlandır.
– Sәn onun xoşuna gәlmisәn.
– Hardan bilirsәn?
