Page 101 - Danilenko

nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim

gәlir, eyvanın altında dayanıb, yanıqlı-yanıqlı oxumağa 101
başlayır. O, oxumağa başlayan kimi binanın bütün pәncәrәlәri
açılır, qız-gәlin eyvanlara çıxıb, onu dinlәyir. Atam elә bәrkdәn
oxuyurmuş ki, bir az aralıdan keçәn tramvayın, siqnal verәn
avtomobillәrin, ucadan söhbәt edәn insanların sәsi eşidilmәz
olurmuş. Tamaşaya duran insanlar küçәnin sәs-küyünü batıran
atamın çıxışını alqışlarla qarşılayırmış. Anam isә babam Avk-
senti Matsiborkun qorxusundan başını çölә çıxarmırmış.
Oğlan küçәdә oxumağa başlayan kimi babam televizorun
sәsini qaldırır, oğlanın serenadası eşidilmәsin deyә qapı-
pәncәrәni bağlayırmış.

Payız keçir, qış qurtarır, bahar gәlir, amma atam sakit-
lәşmәk bilmir, hәr axşam ekspres dәqiqliyi ilә Matsiborkların
evinin önünә gәlib mahnı oxuyur. Sakinlәrin hamısı onun
adını, kimin üçün oxuduğunu bilir, tәkcә babam özünü elә
aparır ki, guya heç nәdәn xәbәri yoxdur. Tezliklә qonşular
babamla üz-üzә gәlәndә, ondan toy gününün vaxtını soruş-
mağa başlayırlar. Bundan sonra babam nәğmәkar atamı
pәncәrәnin önündәn qovur. Әvvәlcә babam vedrәylә eyvandan
onun başına su tökür vә bağırır:

– Mart pişiyi kimi nә baş-beynimizi aparırsan?
Atam isә heç nәyi vecinә almadan, hәr gün evin qabağına
gәlir, mahnı oxuyur, Matsiborkların ailә hәyatını Kiyev
mәktәblisi Lilyaya hәsr olunmuş konsertә çevirir. Evin
önündәn oğlanın ayağını kәsmәk üçün babam dәridәn-
qabıqdan çıxsa da, xeyri olmur. Nәhayәt, Solya nәnә babamı
dilә tutur, inandırır ki, oğlanı evә çağırıb, söhbәt elәmәk
lazımdır, görәk dәrdi nәdir. Solya nәnәnin tәkidiylә babam onu
evә çağırır. Ertәsi gün saat doqquz tamamda әlindә gül dәstәsi
tutmuş atam Matsiborkların mәnzilinin kandarından içәri ayaq
basır. Bütün ailә stol arxasında oturub onu gözlәyirmiş. Lilya
Matsiborko utandığından qıpqırmızı olubmuş, atamın әlindәki
qızılgüllәrdәn dә qırmızı.
– Buyur… – babam deyir. – Bizә nә sözün var?
– Lilyanı almaq istәyirәm, – atam tәlәm-tәlәsik gül dәstә-
sini qıza vermәk istәyir.