Page 102 - Danilenko

Vladimir Danilenko

Atamın sırtıq hәrәkәtinә dözmәyәn nәnәm buketi çәkib

onun әlindәn alır.

– Onun neçә yaşı var, bilirsәn?

– Ukraynada qızlar hәmişә on yeddi, bәzilәri isә, on altı,

hәtta on beş yaşında әrә gediblәr, – söz altında qalmayan atam

ümidlә Solya nәnәyә baxır. – Ona görә dә, bu barәdә

fikirlәşmәyә dәymәz…

– Elә isә de görüm, – babam mәhәbbәt atәşindә yanıb-

qovrulan oğlanın boğazından yapışıb, boğmaqdan özünü güclә

saxlayır, – sәn kimsәn, nәçisәn, ailәni necә saxlayacaqsan?

– Hәlә üç il konservatoriyada oxuyacağam, – atam dili

dolaşa-dolaşa deyir, – hәlәlik Lilyayla yataqxanada qala-

cağam, toylarda çalıb-oxuyub pul qazanacağam. Konserva-

toriyanı bitirәndәn sonra mәşhur pianoçu olacağam, Lilya

mәnimlә fәxr edәcәk. Elә siz dә, çünki kürәkәniniz tanınmış

pianoçu olacaq, mühәndis vә çilingәr yox.

– Bәs o nә işlә mәşğul olacaq? – babam soruşur.

Onlar stol arxasında oturub, Solya nәnәnin gәtirdiyi

mürәbbәli çayı içirlәr.

– O? – atam deyir, – mәnimlә yaşayacaq.

– Axı o, nәylә mәşğul olacaq, nә iş görәcәk? – Solya nәnә

atamı gözlәriylә yeyir. Atama isә elә gәlir ki, onun arqu-

mentlәri Matsiborkları tamamilә qane edir, artıq onlardan

xeyir-dua gözlәyir.

– O, mәnim üçün uşaqlar dünyaya gәtirәcәk.

– Yaxşı mәşğuliyyәtdir, – babam istehzayla deyir.

– Qulaq as, gör nә deyirәm, – nәhayәt, özünә gәlәn Solya

nәnә stol arxasında tәşәbbüsü öz әlinә alır. – Lilya mәktәbi bu

102 il bitirәcәk. O, әlaçıdır. Toy-filan barәdә fikirlәri başından
çıxar. Lilya ailәnin tәk övladıdır, tәhsilini davam etdirmәlidir.

Sәninsә könlündәn keçir ki, o, mәktәbi bitirәr-bitirmәz gedib

sәnin yanında otursun vә quş kimi balalasın. Bir müddәt birgә

yaşayacaqsınız, sonra ondan soyuyacaqsan, onda qızım ney-

lәyәcәk? Әliuşaqlı, diplomsuz… Kimә lazım olacaq?

– Mәnә başqa qadın lazım deyil, neylәyirәm başqasını?

Lili bәsimdir! – atam cavab verir.