Page 103 - Danilenko
P. 103
nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim
– Bunu bilmәk olmaz, – Solya nәnә tәdbirli davranmağa 103
çalışır. – Heç sәn dә bilmirsәn. Bu gün Lilyanı görüb sev-
misәn, sabah Oksanaya vurulacaqsan. Hәyat belәdir.
– Gәl sәninlә belә danışaq, – Avksenti baba deyir. –
Görüşmәyinizә icazә verirәm. Amma sәn oxumalısan, tәhsilini
davam etdirmәlisәn. Sonrasına baxarıq. Bәlkә dә, haçansa
evlәnәcәksiniz. Әlbәttә, o vaxtacan küsüşüb ayrılmasanız.
Hәlәlik isә evlәnmәk barәdә danışmaq tezdir. Bir daha sәndәn
belә söhbәtlәr eşitmәyim!
Vidalaşmaq vaxtı gәlәndә, babam onu kandarda saxlayıb,
son tapşırığını verir:
– Qızım saat doqquza kimi evdә olmalıdır. Elә etmә ki,
dәrs oxumaq әvәzinә avaralandığından hamı xәbәr tutsun.
Bu söhbәtdәn sonra atamla anam görüşmәyә davam
edirlәr. Anam dördüncü kursda oxuyanda onlar evlәnirlәr.
– Valideynlәrim artıq evlәnmәyimizin әleyhinә deyildilәr, –
anam dedi. – Gördülәr ki, Lunyonun mәnә münasibәti dәyiş-
mir, mәni, doğrudan da, sevir, toyumuza razılıq verdilәr. Lun-
yonu Kiyev filarmoniyasında işә götürdülәr, hamı deyirdi ki,
onun yaxşı gәlәcәyi var. Jenya toylarda çalıb-oxuyur, qazan-
dığı pullar ailәni dorlandırmağa kifayәt edirdi. Biz Kiyevin
Vetryanıye Qorı rayonunda birotaqlı mәnzil kirayәlәmişdik.
Sonuncu kursda, buraxılış imtahanlarına az qalmış Slaviki
dünyaya gәtirdim. Gördüyün kimi, institutu bitirәndә әliuşaq-
lıydım.
– Çox romantik әhvalatdır, – Alisa Sisalyuk heyranlıqla
içini çәkdi.
– Hәtta Anfisanın da xoşuna gәldi, – atam qәdәhlәrә şәrab
süzdü.
Stol arxasında yenidәn gülüşmә qopdu.
– Anfisa yox, Alisa, – anam xatırlatdı.
– Bağışla, – atam mızıldandı, – incimirsәn ki?
– Artıq öyrәşmişәm, – Alisa Sisalyuk üzüm götürüb, ağzı-
na qoydu. – Bәzәn mәni Anfisa, Alina, Albina, Alvina adlan-
dıranda özümün dә xoşum gәlir. Adın çox olması yaxşıdır,
amma heyif ki, bunları yalnız Yevgeni Lunyonın dilindәn
eşitmәk olar.
– Bunu bilmәk olmaz, – Solya nәnә tәdbirli davranmağa 103
çalışır. – Heç sәn dә bilmirsәn. Bu gün Lilyanı görüb sev-
misәn, sabah Oksanaya vurulacaqsan. Hәyat belәdir.
– Gәl sәninlә belә danışaq, – Avksenti baba deyir. –
Görüşmәyinizә icazә verirәm. Amma sәn oxumalısan, tәhsilini
davam etdirmәlisәn. Sonrasına baxarıq. Bәlkә dә, haçansa
evlәnәcәksiniz. Әlbәttә, o vaxtacan küsüşüb ayrılmasanız.
Hәlәlik isә evlәnmәk barәdә danışmaq tezdir. Bir daha sәndәn
belә söhbәtlәr eşitmәyim!
Vidalaşmaq vaxtı gәlәndә, babam onu kandarda saxlayıb,
son tapşırığını verir:
– Qızım saat doqquza kimi evdә olmalıdır. Elә etmә ki,
dәrs oxumaq әvәzinә avaralandığından hamı xәbәr tutsun.
Bu söhbәtdәn sonra atamla anam görüşmәyә davam
edirlәr. Anam dördüncü kursda oxuyanda onlar evlәnirlәr.
– Valideynlәrim artıq evlәnmәyimizin әleyhinә deyildilәr, –
anam dedi. – Gördülәr ki, Lunyonun mәnә münasibәti dәyiş-
mir, mәni, doğrudan da, sevir, toyumuza razılıq verdilәr. Lun-
yonu Kiyev filarmoniyasında işә götürdülәr, hamı deyirdi ki,
onun yaxşı gәlәcәyi var. Jenya toylarda çalıb-oxuyur, qazan-
dığı pullar ailәni dorlandırmağa kifayәt edirdi. Biz Kiyevin
Vetryanıye Qorı rayonunda birotaqlı mәnzil kirayәlәmişdik.
Sonuncu kursda, buraxılış imtahanlarına az qalmış Slaviki
dünyaya gәtirdim. Gördüyün kimi, institutu bitirәndә әliuşaq-
lıydım.
– Çox romantik әhvalatdır, – Alisa Sisalyuk heyranlıqla
içini çәkdi.
– Hәtta Anfisanın da xoşuna gәldi, – atam qәdәhlәrә şәrab
süzdü.
Stol arxasında yenidәn gülüşmә qopdu.
– Anfisa yox, Alisa, – anam xatırlatdı.
– Bağışla, – atam mızıldandı, – incimirsәn ki?
– Artıq öyrәşmişәm, – Alisa Sisalyuk üzüm götürüb, ağzı-
na qoydu. – Bәzәn mәni Anfisa, Alina, Albina, Alvina adlan-
dıranda özümün dә xoşum gәlir. Adın çox olması yaxşıdır,
amma heyif ki, bunları yalnız Yevgeni Lunyonın dilindәn
eşitmәk olar.
