Page 96 - Danilenko

Vladimir Danilenko

Amma Solya nәnә pişiyi yox, atamı Allahın bәlası sayır. Deyir

ki, onu musiqidәn, anamdan vә mәndәn başqa heç nә

maraqlandırmır. Yerdә qalan şeylәri görmür, eşitmir vә ya

qulaqardına vurur, çünki, Solya nәnәnin sözlәrinә görә, ona

başqa heç nә lazım deyil. Gördüyünüz kimi, atamın dәyәrlәr

sistemindә mәn yalnız üçüncü mövqedәyәm.

Biz Novo-Darnitski küçәsindәki köhnә evdә yaşayırıq.

Atam Şelkoviçnı küçәsindә, “Starıy royal”1 kafesindә işlәyir.

İş yeri evdәn xeyli uzaqdır. İlk dәfә oraya getmәyә hazır-

laşanda, anamın sәliqәylә ütülәyib saxladığı frakını vә tәzә

köynәyini geydi, boynuna “kәpәnәk” bağlayıb, evdәn çıxdı.

Ailәmiz üçün bu, o qәdәr qeyri-adi, hәtta fövqәladә hadisәydi

ki, mәn dә onunla getdim. Әvvәlcә marşrut avtobusunda,

sonra metroyla getdik. Şelkoviçniyә çatanda, o, mәni kiçik,

әyri-üyrü ağacın yanına gәtirdi.

– Görürsәn? Bu söyüd ağacının adı – Ayadır. Bu ağac

әbәdi sevginin rәmzidir.

– Әbәdi sevgi? Anamla sәnin sevginiz kimi?

– Ananla mәnim sevgimiz kimi, – o, başıyla da tәsdiqlәdi.

Ağac toy limuzinlәrinin üstündә bir-birinә keçirilmiş

hәlqәlәri xatırladırdı. Söyüd haçansa Aleksandr Dovjenkonun2

yaşadığı, rәngi bozarmış binanın yanında bitmişdi, “Starıy

royal!” kafesi yolun o tәrәfindәydi.

Biz yolun o üzünә keçdik. “Starıy royal” kafesinin qapısı-

nın yuxarısından üzәrindә notlar yazılmış oval lövhә asılmışdı.

Kafe köhnә eyvanları olan sarı tikilidә yerlәşirdi. Kafenin hәr

iki tәrәfindә ağaclıq salınmışdı, girәcәyindәki daş güldanlarda

isә sabahgüllәri bitmişdi. Binanın әtrafı maşınlarla dolu idi.

96 Ali Radaya3 tәrәf uzanan Şelkoviçnayanın o başında sarı
binanın üzәrindәki şüşә qübbәni aydın görmәk olurdu.

Atam daş güldanların yanında ayaq saxladı, üzünü mәnә

sarı çevirdi, gözümün içinә baxıb soruşdu:

– Bax gör, burnumun içindәki tüklәr görsәnir?

1Starıy royal – köhnә royal
2Aleksandr Dovjenko (1894–1956) – ukraynalı yazıçı vә kinorejissor
3Ali Rada – Ukrayna parlamenti