Page 92 - Danilenko
P. 92
Vladimir Danilenko
– Hәr şeyi yenidәn başlamağa qorxmursan?
– Sәninlә heç nәdәn qorxmuram, – Alla ona qısıldı.
Bir müddәt, belәcә, bir-birinә qısılıb oturdular. Qadın onun

bәrk-bәrk vuran ürәyinin döyüntüsünü dinlәyirdi. Ona elә
gәlirdi ki, sıldırım qayanın üstündә dayanıb, köpüklü dәnizә
atılmağa hazırlaşır. İçindәn bir sәs gәlirdi; bu sәs ona deyirdi
ki, qorxmağa dәymәz, sәn tәlatümlü dәnizdә boğulmaya-
caqsan, üzüb-çıxacaqsan. Bu hiss onu yanındakı kişinin dalğın
üzünә daha diqqәtlә baxmağa sövq edirdi. Denis açarı burub,
mühәrriki işә saldı, onlar toranlıqda köhnә avtomobilә sarı
sürünәn ağır buludlara tәrәf getmәyә başladılar.

92
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97