Page 91 - Danilenko

Tarnovskilər malikanəsindəki kölgələr 91

Denislә Alla öz ehtiraslarını söndürәndәn sonra mәtbәxә
keçib, qara çörәklә şprot yedilәr, üstündәn yaşıl çay içdilәr.

– Bәs yoldan götürdüyün tülkü necә oldu?
– Eyvandadır.
Qadın eyvana çıxıb, qәfәsә salınmış tülkünü gördü.
Tülkünün çox kәdәrli vә yorğun görkәmi vardı.
– Deyәsәn, onu sağaltmısan.
– Hә, sapsağlamdır.
Alla Denisә yaxınlaşıb, әlini onun çiyninә qoydu.
– Bir xahişim var, yerinә yetirәrsәn?
– Çalışaram, nә xahişdir?
– İstәyirәm, bu tülkünü azadlığa buraxasan.
– Elә bu gün?..
– Hә, elә bu gün.
O, Allanın bәxtәvәrlik yağan gözlәrinә baxdı, sonra nә
fikirlәşdisә, әlindәki fincanı stolun üstünә qoyub dedi:
– Elә isә, hazırlaş.
Denis Pulenko tülkünün qәfәsini arxa oturacağa qoyanda
gün günortadan keçmişdi. Alla qabaq oturacağa әylәşdi vә
onlar yola düşdülәr. Romensk traktında maşın az idi, Denis
maşını sürәtlә sürürdü. Nәhayәt gәlib, meşә yoluna çıxdılar.
– Avtobus onu hardasa, bu yerlәrdә vurmuşdu.
Denis arxa oturacaqdan qәfәsi götürüb, meşәnin içinә
doğru addımladı. On beş, iyirmi addım aralandıqdan sonra
qәfәsi yerә qoyub, qapağını açdı.
– Çıx görәk.
Tülkü әvvәlcә başını çölә çıxarıb, havanı qoxladı, sonra
ehtiyatla qәfәsdәn çıxdı vә birdәn-birә meşәnin dәrinliklәrinә
sarı götürüldü.
– Qaç, qaç, – qadın әlini-әlinә vurub, sevinclә qışqırmağa
başladı.
Bir müddәt uzaqlaşan tülkünün arxasınca baxdılar, sonra
әl-әlә verib, yolun kәnarında saxladıqları “Opel”in yanına
qayıtdılar. Maşının yanında Alla bir daha arxaya çevrilib,
ağacların arasında gözdәn itәn sarı-boz tülküyә baxdı.
– Elә bil azadlığa çıxan mәnim ruhum idi, – o dedi.