Page 90 - Danilenko
P. 90
Vladimir Danilenko

– Ey, balaca Serj, – bir dәfә o, üzünü oğlanlardan birinә
tutub soruşdu, – deyә bilәrsәnmi, qadının qәlbini fәth etmәyin
hansı üsulları var?

O, qara ağacdan düzәldilmiş ağır kresloda oturmuşdu. Tif-
lisin әn yaxşı dәrzilәrinin tikdiyi qara geyimdәydi, bu paltar
onun yaşını vә köklüyünü gizlәdirdi. Üzünü tor duvağın altın-
da gizlәtmişdi, bahalı әtirlәrinin qoxusunu xeyli aralıdan hiss
etmәk olurdu.

– Qadının qәlbini fәth etmәyin iki yolu var, – oğlan cavab
verdi. – Birincisi, pul vә şan-şöhrәtdir, ikincisi isә, ehtiras vә
mühakimәsiz, çılğın hәrәkәtlәr. Qadınlar poeziya vә düşün-
cәsizlik hәddindә olan әmәllәri sevir.

– Әla cavab verdin, balam mәnim, – Marko Vovçok işvәy-
lә dedi. – Çox gözәl cavab verdin! İndi isә, yaxına gәl vә әsl
xanımın donunun altındakıları yoldaşlarına göstәr. Qorxma, –
qalın sәsiylә oğlana ürәk-dirәk verdi.

Serj buynuzları yenicә çıxmağa başlayan çәpişә oxşayırdı.
O, çәkinә-çәkinә Vovçokun donunun әtәyini qaldırdı, hamı
gözünü qadının әtli baldırlarına vә bahalı alt paltarına zillәdi.
Hәyәcandan qızarıb-pörtmüş Serj heyranlıqla müәllimәyә
baxır, gözünü çәkә bilmirdi.

– Eh, Serj, Serj, – qadın nazlandı.
Qızardılmış xәrçәngә oxşayan uşaqlar onları dövrәyә
almışdılar, hamısının gözü bәrәlmiş, heykәl kimi donub-qal-
mışdılar.
Nәhayәt, Roman Bey susdu. Telefonda ağır-ağır nәfәs alan
Beyin fısıltısı eşidilirdi.
– Yaxşı, nә vaxt görüşәk?
90 – Nә vaxtsa mütlәq görüşәcәyik.
– Mәn sizin intim problemlәrinizi hәll edә bilәrәm.
– Artıq özüm hәll etmişәm, – Alla pıqqıldadı.
– Denis Pulenkonun kömәyiylә?
– Başqalarının fikrini oxuyursunuz?
– Elә isә, sizә xoşbәxtlik arzulayıram! – Bey hirslәnib,
söhbәti yarıda kәsdi.
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95