Page 95 - Danilenko
P. 95
Mənim qarayanız, qıvrımsaç günəşim 95
– Qulaq assan, deyilәnlәri yadında saxlayardın.
Anam hәr şeyi kağıza yazıb, onun әlinә verir. Amma atam
yolda hәr şeyi unudur, siyahını lazımsız kağız parçası kimi
zibil qutusuna atır vә mağazaya çatanda evә zәng elәyib,
tәәccüblә soruşur:
– Mәn nә almalıydım?
Anam hirslәnib, özündәn çıxır, dediklәrini, yazdıqlarını
bir daha tәkrarlayır vә oturub onun yolunu gözlәyir. Nәhayәt,
atam gәlib çıxır. Baxus yaxınlaşıb onun ayaqlarına sürtünür,
әlindәki sellofan torbanı qoxlayır.
– Pişiyә quru yem aldın?
– Oho, deyәsәn, pişiyin yemini unutdum, – atam tәqsirkar
görkәm alıb, torbanı eşәlәmәyә başlayır.
– Tәzәdәn dükana getmәli olacağıq, – anam deyir. – Qoy
bu dәfә Slava getsin, sәn azıb-elәyәrsәn…
– Mәn dәliyәm, nәyәm? – atam hirslә fısıldayıb, evdәn
çıxmaq istәyir, amma anam onu saxlayır.
– Elә fikirlәşmә, sadәcә Slavik tez gedib-gәlәcәk.
Anam atamın gәtirdiyi şeylәri soyuducuya qoyur, mәnsә,
Borispolski küçәsindәki “Bolşoy karman”1 mağazasına yolla-
nıram. Orada kiçik zoomağaza var, “Day lapu!”2 adlanır.
Oradan Baxus üçün quru yem vә aşqar alıb evә qayıdıram.
Slavik – mәnәm, Baxus isә – bizim qara, tüklü pişiyimizdi.
Evdә valeryankanın hamısını tapıb içdiyinә görә atam onun
adını “Baxus” qoyub. Dәfәlәrlә öz gözümlә görmüşәm: Baxus
burnuyla şkafın qapısını açır, dәrmanlar olan rәfә dırmaşır,
valeryanka şüşәsini vurub yerә salır, sonra şüşәni pәncәlәri
arasında sıxıb, dişlәriylә qapağını açır vә dibinәcәn yalayır.
Sonra isә xalçanın üstünә uzanıb xoşallanır.
– Ay sәni, әyyaş, yenә valeryanka içmisәn?! – anam boş
şüşәni götürüb, hirslә onun burnunun ucunda oynadır.
Baxusun gözlәri axır, pәncәlәrini yuxarı qaldırıb, xorul-
dayır, dünya-alәm vecinә olmur. Baxus insan olsaydı, ailәsinin
gününü qara elәyәrdi. Yәqin ki, hәr gün evә lül-qәnbәr gәlәrdi.
1Bolşoy karman – böyük cib
2Day lapu! – pәncәni ver!
– Qulaq assan, deyilәnlәri yadında saxlayardın.
Anam hәr şeyi kağıza yazıb, onun әlinә verir. Amma atam
yolda hәr şeyi unudur, siyahını lazımsız kağız parçası kimi
zibil qutusuna atır vә mağazaya çatanda evә zәng elәyib,
tәәccüblә soruşur:
– Mәn nә almalıydım?
Anam hirslәnib, özündәn çıxır, dediklәrini, yazdıqlarını
bir daha tәkrarlayır vә oturub onun yolunu gözlәyir. Nәhayәt,
atam gәlib çıxır. Baxus yaxınlaşıb onun ayaqlarına sürtünür,
әlindәki sellofan torbanı qoxlayır.
– Pişiyә quru yem aldın?
– Oho, deyәsәn, pişiyin yemini unutdum, – atam tәqsirkar
görkәm alıb, torbanı eşәlәmәyә başlayır.
– Tәzәdәn dükana getmәli olacağıq, – anam deyir. – Qoy
bu dәfә Slava getsin, sәn azıb-elәyәrsәn…
– Mәn dәliyәm, nәyәm? – atam hirslә fısıldayıb, evdәn
çıxmaq istәyir, amma anam onu saxlayır.
– Elә fikirlәşmә, sadәcә Slavik tez gedib-gәlәcәk.
Anam atamın gәtirdiyi şeylәri soyuducuya qoyur, mәnsә,
Borispolski küçәsindәki “Bolşoy karman”1 mağazasına yolla-
nıram. Orada kiçik zoomağaza var, “Day lapu!”2 adlanır.
Oradan Baxus üçün quru yem vә aşqar alıb evә qayıdıram.
Slavik – mәnәm, Baxus isә – bizim qara, tüklü pişiyimizdi.
Evdә valeryankanın hamısını tapıb içdiyinә görә atam onun
adını “Baxus” qoyub. Dәfәlәrlә öz gözümlә görmüşәm: Baxus
burnuyla şkafın qapısını açır, dәrmanlar olan rәfә dırmaşır,
valeryanka şüşәsini vurub yerә salır, sonra şüşәni pәncәlәri
arasında sıxıb, dişlәriylә qapağını açır vә dibinәcәn yalayır.
Sonra isә xalçanın üstünә uzanıb xoşallanır.
– Ay sәni, әyyaş, yenә valeryanka içmisәn?! – anam boş
şüşәni götürüb, hirslә onun burnunun ucunda oynadır.
Baxusun gözlәri axır, pәncәlәrini yuxarı qaldırıb, xorul-
dayır, dünya-alәm vecinә olmur. Baxus insan olsaydı, ailәsinin
gününü qara elәyәrdi. Yәqin ki, hәr gün evә lül-qәnbәr gәlәrdi.
1Bolşoy karman – böyük cib
2Day lapu! – pәncәni ver!
