Page 96 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

Ömrünün iyirmi yeddinci payızının әvvәllәrindә Elisi sakitlik
tapmayan, narahat, iztirablı duyğular, sönmәz ehtiraslar haqladı.
O, әvvәllәr arabir görüşdüyü hәmin aptek işçisi ilә müna sibәt lә -
ri ni dayandırdı. Elisin beynindә min cür fikir fırlanırdı vә bu
fikirlәr onu rahat qoymurdu. Mağazada piştaxtanın arxasında
keçirdiyi uzun, ağır saatlardan sonra yorğun halda evlәrinә gedәr,
az qala, sürünә-sürünә çarpayısına qalxar vә nә qәdәr çalışsa da,
yata bilmәzdi. Baxışlarını qaranlıq bir nöqtәyә zillәyib saxlayardı.
Sonra baxışları uzun yuxudan tәzәcә ayılmış uşaqların üzündәkinә
bәnzәr qәribә bir ifadә ilә bütün otağı dolaşardı. Bu baxışlarda
daha heç bir yalana, heç bir boş xәyala aldanmayacaq qәtiyyәt
var idi vә bu tәlaşlı baxışları ilә sanki neçә vaxtdır amanını kәsәn
suallara cavab axtarardı.
Belә vaxtlarda yastığını qolları arasına alar vә möhkәmcә
sinәsinә sıxardı. Sonra çarpayıdan düşәr vә qaranlıq otaqda
döşәyin üstündәki yorğanı elә qatlayar, elә bürmәlәyәrdi ki,
kәnardan baxanda hәmin yorğan çarpayının üstündә sakit-sәssiz
uzanıb yatan adama bәnzәyәrdi. Elis çarpayının kәnarında,
döşәmәnin üstündә diz çökәr vә hәmin yorğanı sığallaya-sığallaya
mahnı nәqәratına bәnzәr şәkildә tәkrar-tәkrar eyni sözlәri
pıçıldayardı: “Axı niyә heç nә olmur? Niyә mәn belә tәk-tәnha
qalmışam?” Arabir xatırlasa da, daha Nedi dә istәmirdi. Onun
arzuları indi özünә dә çox dumanlı, tutqun görünürdü. O nә Ned
Karini, nә dә başqa birini arzulayırdı. O, sadәcә sevilmәk istәyir,
get-gedә böyüyәn arzu-istәklәrinә cavab verәcәk nәsә axtarırdı.
Vә elә haradasa o vaxtlar, yağışlı gecәlәrin birindә Elisin
başına macәraya bәnzәr qәribә bir hadisә gәldi. Bu hadisә onu
qorxutdu vә әmәlli-başlı çaşdırdı. Hәmin gün o, saat doqquzda
işdәn evә gәldi. Evdә heç kәs yox idi. Ögey atası Buş Milton
qәsәbәdә idi, anası isә qonşuya getmişdi. Elis yuxarı qalxdı, öz
otağına getdi vә qaranlıqda soyunmağa başladı. O, bir anlıq
pәncәrәnin qarşısına keçdi vә pәncәrә şüşәsini döyәclәyәn yağış
damcılarının sәsini dinlәmәyә başladı. Bu sәsi dinlәyә-dinlәyә
ürәyinә qәribә bir istәk doldu. Nә edәcәyini düşünmәdәn qaranlıq
otağından çıxıb, qaça-qaça aşağı endi, dayanmadan, duruxmadan
qapını açıb çölә çıxdı. Evin qabağında yağışın altında
dayandı.Yağışın soyuq damcılarını bәdәnindә hiss elәdi vә sonra

96