Page 94 - anderson_Макет 1
P. 94

Şervud Anderson

            sakit-sәssiz yerlәr var idi. Bazar günlәri günortalar sevgililәr bu
            yerlәrә gәlәr, vaxtlarını burada keçirәrdilәr. Buradan әkin sahәlәrini,
            orada işlәyәn adamları, samanlığın әtrafında var-gәl elәyәn
            fermerlәri, yoldan keçәn insanları görmәk olurdu. Arabir haradasa
            uzaqlardan qatarlar keçirdi vә o uzaqlara baxanda hәmin qatarlar
            oyuncaqlara oxşayırdı.
                Ned Kari gedәndәn sonra Elis uzun müddәt heç kimlә müna -
            sibәt qurmadı, bircә dәfә dә olsa kiminlәsә adi bir gәzintiyә dә
            çıxmadı, amma Nedin getdiyindәn haradasa üç il sonra, tәnhalığın
            әn dözülmәz iztirablarını çәkdiyi günlәrin birindә әyninә әn
            gözәl paltarını geyindi, әn gözәl bәzәklәrini taxdı vә yazın әn
            gözәl çağında şәhәri gәzmәyә çıxdı. Qәsәbәni vә uzun әkin
            sahәlәrini rahatca görә bilәcәyi bir yer tapıb, oturacaqların birindә
            әylәşdi. Oturan kimi öz uğursuz taleyi haqqında düşüncәlәrә
            qapıldı. İndi ona elә gәlirdi ki, artıq yaşlanıb, hәtta bir anlığa o,
            öz yaşının çoxluğundan qorxmağa başladı. Bu fikirlәr onu rahat
            oturmağa qoymadı. Elis daha dözә bilmәdi, ayağa qalxdı. Ayağa
            duran kimi әtrafına göz gәzdirdi, ard-arda, dayanmadan bir-birini
            әvәz edәn fәsillәr gözünün önündә canlandı, ötüb-keçәn qışı,
            payızı xatırladı vә hәyatın bu cür axınına mane olmağın mümkün-
            süzlüyünü başa düşdü, bu hәqiqәt zәhәr kimi onun qanına
            yayılmağa başladı. Sonra ötüb-keçәn illәri dә acı-acı xatırlamağa
            başladı. Gәncliyinin әn tәravәtli, әn gözәl çağlarının bu illәrlә
            birgә arxada qaldığını düşündükcә canını üşütmә aldı.  Vә ilk
            dәfә onda Elis başa düşdü ki, aldadılıb.  Amma yenә Nedi
            günahlandırmadı. Әslindә, özü dә bilmirdi ki, Nedi nәyә görә
            günahlandırsın. İndi Elis dәrindәn dә dәrin bir qüssәyә batmışdı.
            Elis elә oradaca diz çökdü vә dua elәmәyә başladı, amma dua
            sözlәrinin әvәzinә bu dәfә dә onun dodaqlarından başqa kәlmәlәr
            qopdu:
                “Heç nә yaxşı olmayacaq, mәn heç vaxt xoşbәxt ola
            bilmәyәcәm. Axı mәn özümü niyә aldadıram?” – deyә ağladı vә
            elә hәmin andaca üzәrinә sanki bir rahatlıq çökdü. Çünki bu
            sözlәri deyәrkәn Elis ilk dәfә çәkinmәdәn ömrünün bir parçasına
            çevrilmiş bu dәhşәtli qorxu ilә üz-üzә durmağı bacarmışdı.

          94
   89   90   91   92   93   94   95   96   97   98   99