Page 94 - anderson_Макет 1
P. 94
Şervud Anderson
sakit-sәssiz yerlәr var idi. Bazar günlәri günortalar sevgililәr bu
yerlәrә gәlәr, vaxtlarını burada keçirәrdilәr. Buradan әkin sahәlәrini,
orada işlәyәn adamları, samanlığın әtrafında var-gәl elәyәn
fermerlәri, yoldan keçәn insanları görmәk olurdu. Arabir haradasa
uzaqlardan qatarlar keçirdi vә o uzaqlara baxanda hәmin qatarlar
oyuncaqlara oxşayırdı.
Ned Kari gedәndәn sonra Elis uzun müddәt heç kimlә müna -
sibәt qurmadı, bircә dәfә dә olsa kiminlәsә adi bir gәzintiyә dә
çıxmadı, amma Nedin getdiyindәn haradasa üç il sonra, tәnhalığın
әn dözülmәz iztirablarını çәkdiyi günlәrin birindә әyninә әn
gözәl paltarını geyindi, әn gözәl bәzәklәrini taxdı vә yazın әn
gözәl çağında şәhәri gәzmәyә çıxdı. Qәsәbәni vә uzun әkin
sahәlәrini rahatca görә bilәcәyi bir yer tapıb, oturacaqların birindә
әylәşdi. Oturan kimi öz uğursuz taleyi haqqında düşüncәlәrә
qapıldı. İndi ona elә gәlirdi ki, artıq yaşlanıb, hәtta bir anlığa o,
öz yaşının çoxluğundan qorxmağa başladı. Bu fikirlәr onu rahat
oturmağa qoymadı. Elis daha dözә bilmәdi, ayağa qalxdı. Ayağa
duran kimi әtrafına göz gәzdirdi, ard-arda, dayanmadan bir-birini
әvәz edәn fәsillәr gözünün önündә canlandı, ötüb-keçәn qışı,
payızı xatırladı vә hәyatın bu cür axınına mane olmağın mümkün-
süzlüyünü başa düşdü, bu hәqiqәt zәhәr kimi onun qanına
yayılmağa başladı. Sonra ötüb-keçәn illәri dә acı-acı xatırlamağa
başladı. Gәncliyinin әn tәravәtli, әn gözәl çağlarının bu illәrlә
birgә arxada qaldığını düşündükcә canını üşütmә aldı. Vә ilk
dәfә onda Elis başa düşdü ki, aldadılıb. Amma yenә Nedi
günahlandırmadı. Әslindә, özü dә bilmirdi ki, Nedi nәyә görә
günahlandırsın. İndi Elis dәrindәn dә dәrin bir qüssәyә batmışdı.
Elis elә oradaca diz çökdü vә dua elәmәyә başladı, amma dua
sözlәrinin әvәzinә bu dәfә dә onun dodaqlarından başqa kәlmәlәr
qopdu:
“Heç nә yaxşı olmayacaq, mәn heç vaxt xoşbәxt ola
bilmәyәcәm. Axı mәn özümü niyә aldadıram?” – deyә ağladı vә
elә hәmin andaca üzәrinә sanki bir rahatlıq çökdü. Çünki bu
sözlәri deyәrkәn Elis ilk dәfә çәkinmәdәn ömrünün bir parçasına
çevrilmiş bu dәhşәtli qorxu ilә üz-üzә durmağı bacarmışdı.
94