Page 95 - anderson_Макет 1

Macәra

İyirmi beş yaşı olanda Elis Hindmanın cansıxıcı hәyatında
iki mühüm hadisә baş verdi. Anası Vaynzburqun fayton rәngsazı
olan Buş Miltonla evlәndi, Elis özü isә Vaynzburq Metodist
kilsәsinә üzv oldu. Elisin tәnhalığı artıq onun üçün qorxuya
çevrilmişdi, ona görә dә o, tez-tez kilsәyә getmәyә başlamışdı.
Anasının әrә getmәyi elә bil Elisә tәnhalığını daha çox hiss
etdirirdi.
– Artıq yaşım çoxalıb, getdikcә dә qәribәlәşirәm. Ned qayıtsa,
mәni istәmәyәcәk. Özü dә deyirlәr, onun yaşadığı şәhәrdә kişilәr
hәmişә cavan qalırlar, qocalmağa vaxtları olmur. – Elis bu sözlәri
öz-özünә deyәrkәn üzündә tutqun vә mәşum bir tәbәssüm
yaranmışdı. Elә o an Elis qәrara aldı ki, daha o da insanlara
qaynayıb-qarışsın, özünә yeni dostlar tapsın. Dördüncü gün
axşamlar mağaza bağlandıqdan sonra Elis dua elәmәk üçün
kilsәyә gedәrdi. Bazar günü axşamlar isә Epvors icmasının tәşkil
etdiyi mәrasimlәrә qatılardı.
Kilsә mәrasimlәrinә qatılanlar içәrisindә aptek işçisi olan
Vill Hörli adlı ortayaşlı bir kişi var idi. Bir dәfә o, kilsәdәn
çıxarkәn Elisi evә ötürmәk istәmişdi. Elis isә onda bu tәklifә
etiraz etmәmişdi. “Әlbәttә, onun mәnә daha çox yaxınlaşmasına
imkan vermәyәcәyәm, amma aradabir mәni görmәyә gәlsә, heç
nә olmaz”, – öz alәmindә Ned Kariyә hәlә dә sadiq qaldığını
düşünәrәk bu sözlәri deyirdi.
Nәlәr baş verdiyini anlamadan Elis hәvәssiz-hәvәssiz, amma
getdikcә artan bir inamla özünә yeni bir hәyat qurmağa çalışırdı.
Elis vә hәmin әczaçı sakitcә yol boyunca birgә gedәrdilәr. Bәzәn
qaranlıqda yol getdiklәri vaxt Elis әllәri ilә onun pencәyinә,
pencәyinin qollarına toxunardı. Evә çatdığı vaxt onların yolu
ayrılardı. Bir dәfә Elis içәri keçmәdi vә qapının astanasında
durub onun ardınca baxdı. Elis istәdi ki, onu çağırsın, istәdi ki,
ondan qaranlıqda evin qabağındakı eyvanda birgә oturmağı xahiş
etsin. Amma qorxdu. Qorxdu ki, o, düz başa düşmәz.
“Mәnim istәdiyim o deyil, – öz-özünә dedi, – mәn sadәcә tәk
qalmaq istәmirәm. İlahi, әgәr ağlımı başıma yığıb özümә gәlmәsәm,
getdikcә insanlardan daha çox uzaqlaşacam”.

95