Page 66 - anderson_Макет 1
P. 66

Şervud Anderson

                Deyvid adamların sәsini, atların kişnәrtisini eşitsә dә, sәhәrin
            işlәrini görmәk üçün qulluqçuların toplaşdığı tövlәni hәmin
            pәncәrәdәn görә bilmirdi. O sәslәr isә Deyvidin әhvalına da tәsir
            edirdi. Kimsә gülәndә o da gülürdü. O, açıq pәncәrәyә söykәnәrәk
            bağçaya, dabanlarına balalarının altına sәrilmiş külәş yapışan
            kök donuza baxırdı. Hәr sәhәr donuzları sayırdı.
                – Dörd, beş, altı, yeddi, – o, asta sәslә deyir vә barmağını is-
            ladaraq pәncәrәnin altlığında işarәlәr yazırdı. Sonra şalvarını vә
            pencәyini tez әyninә geyinirdi. Böyük hәvәslә otağından çıxıb
            çölә qaçırdı. Pillәkәnlәrdәn düşәndә elә sәs-küy salırdı ki,
            qulluqçu Kәli onun bütün evi dağıdıb alt-üst edәcәyini düşünürdü.
            Qapıları arxasınca möhkәm çırparaq bağladıqdan sonra köhnә vә
            böyük evin içindәn, nәhayәt ki, çölә çıxırdı vә tövlәyә gәlib
            üzündә qәribә bir ifadәylә sanki nәyinsә baş verәcәyini gözlәyirdi.
            Ona elә gәlirdi ki, belә bir yerdә gecәlәr nәsә maraqlı vә möcüzәli
            hadisәlәr baş verir. Bu dәmdә fәhlәlәr ona baxıb gülürdülәr.
            Cessi hәlә bu mülkün sahibliyini әlinә keçirmәzdәn әvvәl bu fer-
            mada fәhlәlik edәn qoca Henri Streydr, Deyvid bu evә köçәnә
            qәdәr heç kәslә zarafat etmәsә dә, hәr sәhәr bu mәnzәrә qarşısında
            onunla eyni zarafatı edirdi. Bu zarafat Deyvidin xoşuna gәlirdi
            vә o, әllәrini bir-birinә çırparaq sevinirdi.
                – Gәl, gәl, bir bax hәlә, – qoca, az qala, çığıraraq deyirdi, –
            Baban Cessinin ağ madyanı geyindiyi qara corabları çıxarıb.
                Uzun yay günlәri belәcә bir-bir keçdikcә Cessi Bentli ferma-
            ferma hәr yanı gәzir,  Vayn çayının vadisindәki әrazilәrә baş
            çәkirdi. Nәvәsi dә bu vaxtlar onun yanında olurdu. Onlar ağ atın
            apardığı faytonda rahat-rahat otururdular. Qoca Cessi nazik, ağ
            saqqalını qaşıya-qaşıya fermadakı mәhsuldarlığı artırmaq yolları
            vә insanların qurduğu planlara Tanrının necә müdaxilә etmәsi ilә
            bağlı öz-özünә danışırdı. Bәzәn belә vaxtlarda Deyvidә baxır vә
            xoşbәxt-xoşbәxt gülümsәyirdi. Bәzәnsә oğlanın varlığını tamam
            unudurdu. Bir vaxtlar şәhәrdәki tәhsilini yarımçıq qoyub fermaya
            qayıdanda onu öz çәnginә alan arzu-istәklәr, xәyallar indi yenә
            dә, demәk olar ki, hәr gün onun bütün hisslәrinә hakim kәsilirdi.
            Bir dәfә axşamların birindә bu duyğular onu nә qәdәr tilsimlәdisә,
            qoca Cessi nәvәsi Deyvidi әmәlli-başlı qorxutdu. O, uşağın


          66
   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71