Page 45 - anderson_Макет 1

Filosof

sözә başladı. – Mәn insan tәbiәtinә çox yaxşı bәlәdәm. Mәn nә
olacağını dәqiq bilirәm. Hamı mәnim bu hәrәkәtimdәn danışacaq.
Camaat bir yerә yığışıb bu haqda söhbәt edәcәk. Sonra hamısı
tökülüşüb bura gәlәcәk. Aramızda dava düşәcәk, mәni
hәdәlәyәcәklәr, asmaq istәyәcәklәr. Sonra bir dә görәcәm ki,
әllәrindә kәndirlә qapımın ağzında hazır dayanıblar.
Hәkim Parsival qorxudan әsirdi.
– Ürәyimә damıb, – israrla davam etdi, – bәlkә, dediklәrim
bu sәhәr olmayacaq. Bәlkә, axşama qәdәr gözlәyәcәklәr. Amma
mütlәq axırıma çıxacaqlar. Hamı hәyәcanla o anı gözlәyәcәk. Vә
nәhayәt, bir gün mәni, doğrudan da, Meyn küçәsindәki işıq
dirәyindәn asacaqlar.
Çirkli otağının qapısına sarı gedәrәk küçәyә düşәn pillә kәn -
dәn aşağıya qorxa-qorxa göz gәzdirdi. Qayıdanda gözlәrindәki
qorxu ifadәsi şübhә ilә әvәz edilmişdi. Barmaqlarının ucu ilә
Corca tәrәf gәldi, әli ilә onun sinәsindәn astaca vurub başını
yellәyә-yellәyә pıçıldadı:
– İndi olmasa da, nә vaxtsa. Әvvәl-axır mәni çarmıxa
çәkәcәklәr. Heç nәdәn, günahsız yerә mәni çarmıxa çәkәcәklәr.
Hәkim Parsival bu dәfә yalvarışlı sәslә sözlәrinә davam etdi:
– Gör nә deyirәm. Әgәr nәsә olsa, yarımçıq qalan kitabımı
sәn bitirәrsәn. İdeyası çox sadәdir. Elә sadәdir ki, diqqәtli
olmasan, yadından çıxar. Demәli, ideya belәdir. Dünyada hamı
İsadır vә hamı İsa kimi çarmıxa çәkilir. Demәk istәdiyim fikir
budur. Yaddan çıxarma. Nә olur-olsun, bircә bunu yaddan çıxarma.

45