Page 43 - anderson_Макет 1

Filosof

çöküb saatlarla dua elәyirdim. Heç kim görmәyәndә bir-iki dollar
götürüb cibimә qoyurdum. İndi buna gülmәyim gәlir, amma o
vaxt mәnim üçün çox dәhşәtli idi. Bütün günü bu haqda
düşünürdüm. Qәzetdәki işimdәn hәftәyә altı dollar qazanırdım.
Onu da aparıb anama verirdim. Qardaşımın maaşından götürdüyüm
pulu özüm üçün – xırda-para şeylәrә, şirniyyata, siqaretә-zada
xәrclәyirdim.
Atam Deytondakı dәlixanada ölәndә ora getdim. Yanında
işlәdiyim adamdan bir az borc alıb, gecә vaxtı qatarla yola
düşdüm. Yadıma gәlir ki, hәmin gecә yağış da yağırdı. Dәlixanada
hәkimlәr mәni kral kimi qarşıladılar.
Deyәsәn, jurnalist olduğumu hardansa eşidib qorxuya
düşmüşdülәr. Yәqin, atamın ölümünә dә onların diqqәtsizliyi,
qayğısızlığı sәbәb olmuşdu. Elә bilirdilәr ki, gedib bu haqda
qәzetdә yazacam. Amma bu, mәnim heç ağlımın ucundan da
keçmirdi.
Nә isә, hәkimlәr mәni atamın meyiti olan otağa apardılar.
Ora girib, atamın meyiti üstündә dua oxumağa başladım. Heç
bilmi rәm bu fikir hardan ağlıma gәldi. Qardaşım orda olsaydı,
mәnә gülәrdi. Meyitin başı üstündә dayanıb qollarımı yana
açdım. Xәstәxananın başçısı vә o biri hәkimlәr dә içәri girmişdilәr.
Qoyun kimi gözlәrini döyüb mәnә baxırdılar. Bu, çox әylәncәliydi.
Qollarımı yana açıb deyirdim: “Qoy bu nәşin sahibi nur içindә
yatsın”.
Hәkim Parsival әhvalatı yarıda kәsib ayağa qalxdı. Otaqda o
başa, bu başa gedib-gәlmәyә başladı. Corc sakitcә oturub onu
dinlәyirdi. Hәkim isә yöndәmsiz hәrәkәtlәr edir vә otaq balaca
olduğu üçün tez-tez nәyәsә toxunurdu.
– Nә axmaq adamam mәn. Bunları sәnә niyә danışıram ki, –
dedi. – Bura gәlmәkdә mәqsәdim sәnә bunları danışmaq, ya da
sәnә özümü tanıtmaq deyildi. Başqa fikrim var idi. Bir vaxtlar
mәn dә sәnin kimi jurnalistlik edirdim. Sәn ona görә mәnim
diqqәtimi cәlb elәmisәn. Sәnin dә axırın mәnim kimi qurtara
bilәr, mәnim kimi axmağa çevrilә bilәrsәn. Sәni xәbәrdar etmәk
istәyirәm. İstәyirәm bilәsәn bunları, mәnim kimi olmayasan.
Mәqsәdim bunları demәk idi.

43