Page 182 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

duyğular yaranmağa başlayır. Vaynzburqda hara baxırdısa, bir-
biri ilә әl-әlә tutan gәnclәri, sevişәn cütlüklәri görürdü. O özü dә
gәnc idi, bu istәklәr ona yad deyildi. Belәcә, Tom bir gün bir qıza
aşiq olduğunu hiss elәdi. O, bir vaxtlar hәyәtindә işlәdiyi bank
işçi sinin qızına, Helen Vayta vurulmuşdu. Tom hәr gecә onu xa -
tır layır, onu düşünür, onu yadından çıxara bilmirdi.
Bu düşüncәlәr artıq onu narahat etmәyә başlamışdı, amma
Tom bu narahatlıqdan necә xilas olacağını tapmışdı. Hәr dәfә
Helen Vaytı xatırlayanda daha öz düşüncәlәrindәn qaçmaq istәmir,
amma bu düşüncәlәrin başqa mәcraya yönәlmәmәsi üçün ürәyindә
özü ilә mübarizә aparır vә qalib gәlә bilirdi.
Vә bir gün Tomun sәrxoş olduğu o yaz gecәsi gәlib çatdı.
Hәmin gecә o, meşәdә hansısa sehrli otu yediyi üçün dәli-divanә
olan körpә vә ürkәk marala oxşayırdı. Tomun ogünkü әhvalatı
hәmin gecә başladı, hәmin gecә dә bitdi vә onun etdiklәrindәn
kimәsә zәrәr dәymәdi.
Әslindә, o gecәnin özü dә adamı sәrxoş etmәk üçün kifayәt
idi. Küçәlәrin kәnarındakı ağaclar öz yaşıl yarpaqlarına tәzәcә
bürünmüşdü. Arabir bağlarda, bağçalarda gәzişәn adamlar gözә
dәyirdi. Әtrafda isә adamın iliyinә işlәyәn vә sanki nәyisә
gözlәyәn qәribә bir sükut var idi.
Tom Dveyn küçәsindәki evindәn hava tәzәcә qaralmağa
başlayanda çıxdı. O, düşüncәlәrini sözlәrә çevirmәyә çalışaraq
özü ilә danışa-danışa küçә boyu gәzmәyә başladı. Tom öz
xәyalında Helen Vaytı havada rәqs edәn bir alova, özünü isә göy
üzünә ucalan balaca vә yarpaqsız bir ağaca, Helen Vaytı fırtınalı
dәnizin qaranlıqlarından әsәn güclü, çox güclü bir külәyә, özünü
isә balıqçının sahildә tәk qoyub getdiyi tәnha bir qayığa oxşadırdı.
Bu bәnzәtmәlәr onun özünә dә xoş gәldi vә o, düşünә-
düşünә gәzmәyә davam elәdi. Meyn küçәsinә gedib, Veker tütün
mağazasının qarşısındakı bardürlәrin üstündә oturdu. Әtrafda
toplaşmış kişilәrin söhbәtinә düz bir saat qulaq asdıqdan sonra

182