Page 179 - anderson_Макет 1

Sәrxoşluq

Tom bir dәfә oğurluq da etmişdi. Hәmin vaxtlar şәhәrdә
yaşayırdı. Nәnәsi xәstә idi, özü isә işlәmirdi. Evdә yemәyә heç
nә yox idi. Tom mağazaya girib siyirmәdәki bir dollar otuz yeddi
senti götürmüşdü.
Qoşqu lәvazimatları mağazasının sahibi uzunbığlı qoca bir
kişi idi. O, oğlanın bayaqdan bәri qapı ağzında pusduğunu
görmüş, amma ona mәhәl qoymamışdı. Küçәyә çıxıb arabaçı ilә
söhbәt etmәyә başlayanda Tom içәri girmiş, pulu götürәrәk qaç -
mış dı. Sonra Tomun bu işinin üstü açılmış vә nәnәsi bir ay
әrzindә hәftәdә iki dәfә mağazanı süpürәcәyini deyәrәk, mәsәlәnin
üstünü ört-basdır edә bilmişdi. Tom onda çox utanmış vә nәnәsinә
belә demişdi:
– Amma utanmaq yaxşı şeydi, adama tәzә şeylәr öyrәdir,
adama bilmәdiklәrini başa salır.
Nәnәsi onu elә çox istәyirdi ki, Tomun dediklәrinә fikir
vermәsә dә, bu sözlәrdәn sonra onu qucaqlamış vә “hә, düz
deyirsәn, Tom” deyib onun sözlәrini tәsdiqlәmişdi.
Tom bir il cәnab Vaytın hәyәtindә mehtәrlik etdikdәn sonra
buradakı işini itirdi. O, atlara yaxşı baxmadığı üçün xanım Vaytı
әsәbilәşdirirdi. Xanım Vayt ona çәmәnlikdәki otları biçmәsini
tapşırır, Tom isә unudurdu. Onu mağazaya, ya da poçta göndәrir,
amma Tom işini görüb qayıtmaq әvәzinә oğlanlara qoşulur, ya
da yol qırağındakı kişilәrin yanında dayanıb sakit-sәssiz, heç nә
demәdәn onlara qulaq asır, arabir kimsә nәsә soruşanda bir-iki
kәlmә söz deyir vә belәcә, axşamacan evә qayıtmırdı. Tom
Sinsinnatidә fahişәxanaların yerlәşdiyi küçәlәrdәn keçib, axşa -
ma can mәktub payladığı, gecәyarısına qәdәr oğlanlarla avara -
lan dığı zamanlardakı kimi, Vaynzburqda da insanlarla qay nayıb-
qarışır, bәzәn dә özünü onlardan tәcrid etmәyә çalışırdı.
Cәnab Vaytın hәyәtindәki işi itirdikdәn sonra o daha nәnәsi
ilә yaşamadı. Amma nәnәsi hәr axşam Tomun tutduğu kirayә evә
gәlib onu ziyarәt etdi. Tomun yaşadığı ev Meyn küçәsindәn bir
az aralıda, Dveyn küçәsindә Rafs Vaytinqә aid olan binada
yerlәşirdi. Uzun illәr hüquqşünas Rafs Vaytinq bu binadan ofis

179