Page 175 - anderson_Макет 1

Deyilmәmiş yalan

ilә Reyin pencәyinin yaxasından yapışıb sanki onu yuxudan
ayıltmağa çalışırmış kimi möhkәm silkәlәdi.
– Mәnә nәsә sözün vardı, Rey? – soruşdu. – Yaxşı, istәyirsәn
heç özünü yorma. Mәn qorxaq deyilәm. Nә edәcәyimi daha
özüm bilirәm. – Hel yenidәn gülümsәdi vә bayaqkı arxı keçәrәk
sözünü tamamladı.
– Bilirsәn, Nel, әslindә, çox ağıllı qızdı. O, mәnә evlәnmәklә
bağlı heç nә demәyib. Mәndәn heç nә ummur. Amma mәn onunla
evlәnmәk istәyirәm. Hә, düz eşitdin, mәn dә istәyirәm evlәnim,
qәşәng bir evim, ailәm olsun. Hә, bir dә çoxlu uşaqlarımız olsun.
Rey dә gülümsәdi. Vә hiss etdi ki, әslindә, o, öz hәyatına vә
bütün dünyaya gülür.
Hel Vinterzin qara kölgәsi Vaynzburqun qaranlığında gözdәn
itәndәn sonra Rey geri çevrilib, bayaq köhnә paltosunu tulladığı
yerә tәrәf yorğun-yorğun getmәyә başladı vә heysiz addımlarını
bir-bir atdıqca çayın qırağındakı kasıb daxmasında arıq, çәlimsiz
uşaqları ilә keçirdiyi xoş günlәri yadına saldı.
– Belә dә olmalıydı. Onsuz da, nә desәydim, yalan olacaqdı, –
Rey yazıq-yazıq, sakit-sakit mızıldandı vә sonra o da zülmәt
tarlanın sәssiz vә kimsәsiz qaranlığına qarışıb gözdәn itdi.

175