Page 172 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

düzün ortasında qarğıdalı qalaqlarının önündә dayanan bu
adamların bir-birini anlayan iki yaxın dost olduğunu düşünәrdi.
– Hә, mәnim müdrik dostum, – Hel yöndәmsiz-yöndәmsiz
dedi, – mәnә bir mәslәhәt ver. O qızla neyniyim? Bәlkә, sәnin dә
başına nә vaxtsa belә şey gәlib. Kimdәn soruşsam, deyәcәk ki,
evlәnim. Bәs sәn nә deyirsәn? Evlәnim? Mәn dә hamı kimi bu
yükü götürüm çiynimә? Hә, nә deyirsәn, Rey? Sәn mәni yaxşı
tanıyırsan, bilirsәn ki, özümdәn başqa, heç kim mәni heç nәyә
mәcbur edә bilmәz. De görüm neyniyim? Evlәnim, yoxsa canımı
qurtarım o qızdan? Bax sәn nә desәn, onu da elәyәcәm.
Rey cavab verә bilmәdi. O, Helin әlini çiynindәn götürdü.
Üzünü çevirib samanlığa tәrәf addımlamağa başladı. Rey çox
kövrәk adam idi vә indi onun gözlәri yaşarmışdı. Rey bilirdi ki,
Helә cәmi bircә kәlmә söz demәk lazımdır vә bilirdi ki, onun bu
sözü, әslindә, elә hamının ürәyindәn keçәn sözdü. Amma Rey bu
sözü özü üçün deyә bilmәmişdi. Artıq çox gec idi vә vaxtında da
ona bu sözlәri heç kim demәmişdi.
Axşamüstü saat beşin yarısında arvadı gәlib onu çağıranda
Rey hәlә dә veyil-veyil dolaşırdı. Hellә söhbәtdәn sonra tarlaya
qayıtmamışdı. Axşama aid nә iş vardısa, Rey hamısını görüb
qurtarmışdı. Helin hәrgünkü kef mәclisi üçün tarladan çıxmağa
hazırlaşdığını görәndә özü dә yavaş-yavaş fermadan çıxıb evinә
tәrәf üz tutdu. Arvadı öndә, o isә arxada gedirdi. Gedә-gedә
düşünür, gözlәrini yerdәn ayırmırdı. Başa düşә bilmirdi ki, ona
nә olub. Hәr dәfә gözlәrini qaldırıb günәşin ölәziyәn işığı altındakı
kәndin gözәlliyini görәndә әvvәllәr etmәdiyi bir şeyi etmәk,
qışqırmaq, ulamaq, arvadını döymәk, ya da nәsә bu cür qәfil vә
dәhşәtli bir şey etmәk istәyirdi. Başını qaşıya-qaşıya düşünür, bu
hissin nә olduğunu anlamağa çalışırdı. Hәr şeyin qaydasında
olduğunu bilmәk üçün gözlәrini qaldırıb bir dә әtrafa baxdı.
Uzaqda qalmış tarlanın da, yanlarından axan çayın da, hәr gün
gedib-gәldiyi bu yolun da, arvadının çiyinlәrinә tökülәn saçların
da, hәr şeyin, hәr şeyin әvvәlki kimi olduğunu, heç nәyin
dәyişmәdiyini gördü.
Arvadı bazarlıq üçün Reyi şәhәrә göndәrmәk istәyirdi.
Tәzәcә evә çatmışdılar ki, hәmişәki kimi, Reyi danlamağa baş la -
dı.

172