Page 168 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

– Yaxşı, demәli, belә, – deyә sözә başladı, amma davam edә
bilmәdi. Özünü itirdi, dili topuq çaldı vә anlaşılmaz şәkildә
mızıldanaraq birtәhәr sözünün davamını gәtirdi: – Mәn yuyulacam,
ütülәnәcәm. Yuyulacam, ütülәnәcәm, kraxmallanacam.
Elmer Kauli stansiyanın qaranlıq perronunda, uğuldayan
qatarın yanı ilә әsәbi halda o tәrәfә, bu tәrәfә gedib-gәlmәyә
başladı. Fәnәrlәrin işığı arabir onlar tәrәfә vurur vә gözlәri
önündә sayrışırdı. Elmer cibindәn iki ondollarlıq әsginası çıxarıb
Corc Villardın әlinә basdı.
– Götür bunları, – Elmer çığırdı. – Mәnә lazım deyil. Verәrsәn
atama. Dükandan oğurlamışdım.
Sonra qәzәb dolu nәrilti ilә üzünü çevirdi vә uzun qollarını
havada yellәdәrәk, sanki onu tutub saxlayan әllәrdәn yaxa
qurtarmağa çalışırmış kimi, Corc Villardın üstünә cumdu. Yumruğu
yumruğa calayıb Corcun sinәsinә, boynuna, sifәtinә zәrbәlәr
endirdi. Gәnc jurnalist qәfil zәrbәlәrdәn gicәllәnib huşsuz halda
perrona yıxıldı. Elmer hәrәkәtdә olan qatara tullandı vә vaqonların
üstü ilә qaçaraq alçaq yük vaqonuna atıldı. Yerә yıxılmış adamı
görmәk üçün üzüüstә uzanıb arxaya baxdı. Ürәyindә bir qürur vә
fәxarәt hissi yarandı vә:
– Onun dәrsini verdim. Göstәrdim ona, göstәrdim ki, maymaq
deyilәm. Başa saldım ki, maymaq deyilәm, – deyә çığırdı.

168