Page 162 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

onu rahat buraxmır. Elmer fikirlәşirdi ki, qәsәbә camaatı onları
maymaq saydığına görә bu qәsәbәnin tәmsilçisi olan Corc da elә
düşünür. Mәgәr Corc da başqaları kimi bütün günü fit çala-çala,
gülә-gülә Meyn küçәsindә veyil-veyil dolaşmırdımı? Vә indi
daha böyük düşmәnini – laqeydliklә onların halına gülәn
vaynzburqluları cәza landırmaq üçün bu qәsәbәnin tәmsilçisi
Corcun dәrsini ver mәk nәyә görә haqsızlıq olmalıydı?
Elmer Kauli hәddәn artıq hündürboy idi. Qolları uzun vә
qüvvәtli idi. Saçları, qaşları, çәnәsindә tәzә-tәzә çıxmağa başlayan
yumşaqtüklü saqqalı, az qala, ağ rәngә çalacaq dәrәcәdә solğun
görünürdü. Dodaqları arasından çölә çıxan dişlәri әyri-üyrü idi.
Gözlәri vaynzburqlu uşaqların ciblәrindә daşıdığı mәrmәr kürәciklәr
kimi açıq-mavi rәngdәydi. Elmer bir il idi ki, Vaynzburqda
yaşayırdı vә bir dostu da yox idi. Hәrdәn fikirlәşirdi ki, o, bütün
ömrünü dostsuz-sirdaşsız keçirmәyә mәhkum olunub vә bu
fikirlәr hәr dәfә yadına düşdükcә ürәyi möhkәm sıxılırdı.
Elmer әllәrini şalvarının ciblәrinә qoyub dilxor halda yoluna
davam elәdi. Hava soyuq idi, sәrin külәk әsirdi. Sәmada parıldayan
günәş yolların donmuş palçığını әridib yumşaltmışdı. Elmer
yeridikcә ayaqları donu açılan palçığa batırdı. Külәk onun
ayaqlarını üşüdürdü. Bir neçә mil getdikdәn sonra döngәdәn
burulub, әkin sahәsini keçdi vә meşәyә girdi. Çör-çöp yığıb ocaq
qaladı. Beynindәki miskin düşüncәlәrlә çarpışa-çarpışa yazıq bir
görkәmdә ocağın әtrafında oturub isinmәyә çalışdı.
Düz iki saat belәcә, ocağın yanında, kötüyün üstündә oturdu.
Sonra ayağa qalxdı, asta addımlarla kolluğun arasından keçib
çәpәrә sarı gәldi. Әkin sahәsindәn o tәrәfdә yerlәşәn, әtrafında
alçaq daxmalar olan fermadakı evә baxdı. Üzündә bir tәbәssüm
yarandı vә uzun qollarını qaldırıb әkin sahәsindә qarğıdalı
arıtlayan kişini çağırmağa başladı.
Elmerin uzaqdan baxdığı bu ferma bir vaxtlar uşaqlıq vә
yeniyetmәlik çağlarını keçirdiyi o köhnә ferma idi. İndi burada
Muk adlı ağıldankәm qoca yaşayırdı. Nәdәnsә Elmerә hәmişә
elә gәlmişdi ki, ona öz ürәyini aça, dәrdini danışa bilәr. Bu ahıl

162