Page 161 - anderson_Макет 1
P. 161

“Maymaq”

             Elmer Kauli ilә atası mağazada tәk qalıb baxışlarını bir-
          birinә zillәdilәr. İndi Elmerin qәzәbinә sәbәb olan o adam getmişdi
          vә gәnc oğlan atası qarşısında pәrtlik keçirirdi.
             – Bilirsәn, niyә belә elәdim? Çünki biz hәmişә hәrif olmuşuq.
          Hamı bizi maymaq hesab elәyib, – Elmer izahatını bitirib vitrinә
          tәrәf getdi vә tapançanı yerinә qoydu. Çәllәyin üstündә oturdu,
          bayaqdan әlindә tutduğu ayaqqabısını geyinib, bağını bağladı.
          Elmer gözlәyirdi ki, atası ona haqq qazandıran nәsә deyәcәk.
          Amma Ebenizerin dediyi sözlәr onu tәzәdәn әsәbilәşdirdi vә
          Elmer daha heç nә demәdәn mağazadan çıxdı. Ebenizer uzun,
          kirli barmaqları ilә ağ saqqalını qaşıyıb bir az öncә sәyyar
          satıcının üzünә baxdığı mütәrәddid ifadә ilә oğlunun dalınca
          baxdı.
             – Neyniyim, neyniyim. Qoy mәni kraxmallasınlar, yusunlar,
          ütülәsinlәr, – Ebenizer asta sәslә dedi.
             Elmer Vaynzburqdan çıxıb, dәmiryol xәttinin yanındakı kәnd
          yolu ilә getmәyә başladı. Hara gedәcәyini, nә edәcәyini bilmirdi.
          Yolun relslәrә tәrәf burulduğu yerdә dayandı vә bayaqkı qәzәb
          yenidәn onu danışmağa vadar etdi:
             – Mәn daha maymaq olmayacam. Cammat maraqla mәnә
          baxmayacaq, söhbәtlәrimә qulaqlarını şәklәmәyәcәklәr, – ucadan
          dedi. – Mәn dә başqa adamlar kimi olacam. O Corc Villardın da
          dәrsini verәcәm. Göstәrәcәm ona, göstәrәcәm!
             Elmer hәyәcanlanmış halda yolun ortasında dayandı vә geri
          dönüb qәsәbәyә baxdı. O, Corc  Villardı yaxından tanımırdı,
          bütün günü qәsәbәni dolaşıb xәbәr toplayan gәnc jurnalistlә heç
          bir qәsd-qәrәzi yox idi. Sadәcә sәhәrçağı, mağazada atasıyla
          sәyyar satıcı söhbәt etdiyi vaxt Corc Villardı qәzet mәtbәәsindә
          görәndә şübhәlәnmişdi. Ona elә gәlmişdi ki, mәtbәәdәn çıxıb
          onların mağazası qabağından tez-tez oyan-buyana keçәn, yolda
          gördüyü adamlarla ayaqüstü söhbәt edәn Corc, әslindә, onlar
          haqqında düşünәrәk Kaulilәrin maymaqlığına öz ürәyindә gülür.
          Elmerin fikrincә, bütün ruhuyla bu qәsәbәyә aid olan Corc
          Villard  Vaynz bur qun tipik sakini kimi özündә bütün qәsәbәni
          tәcәssüm etdirirdi. Elmer bilmirdi ki, әslindә, Corc Villard da
          tәlaşlı vә narahat günlәr keçirir, anlaşılmaz istәklәr vә sirli arzular


                                                                  161
   156   157   158   159   160   161   162   163   164   165   166