Page 156 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

tәslim etmәk niyyәtindәdir. Corc fikirlәşdi ki, yәqin, içindәki o
daxili güc-qüvvә Bellә tәsir edib vә nәhayәt, onun Corca tәslim
olmasına sәbәb olub. Qәlәbәsinin başgicәllәndirici mәmnunluğu
Corcun kişi qürurunu oxşadı. Yolboyu qız Corcun dediklәrinә
sanki qulaq asmırmış, fikri başqa yerdәymiş kimi görünsә dә, bu
qәdәr müddәti birgә gәzmәklәri, onun hәlә dә Corcun yanında
olmağı gәnc jurnalistin beynindәki bütün şübhәlәri yoxa çıxardı.
O:
– Әslindә, heç nә göründüyü kimi deyil, – deyә düşündü vә
Bellin çiyinlәrindәn tutub onu özünә tәrәf çevirdi. İftixar vә
qürur hissiylә parıldayan gözlәrini qızın üzünә zillәdi.
Bell Karpenter müqavimәt göstәrmәdi. Corc onu öpәndә
yavaş-yavaş ona qısıldı vә oğlanın çiyinlәri üstündәn qaranlığa
baxdı. Onun bütün davranışlarından sanki nәyisә gözlәdiyi hiss
edilirdi. Corc Villardın ürәyindәn eynәn bayaq dalanda dediyi
kimi, o sözlәri yenidәn tәkrar etmәk keçdi vә qızı özünә daha da
möhkәm sıxaraq:
– Ehtiras, qadın vә gecә, – deyә qaranlığın içinә pıçıldadı.
Corc Villard başa düşә bilmirdi ki, hәmin gecә yamacda ikәn
ona nә olmuşdu. Otağına qayıdanda ağlamaq istәyirdi vә hiss
edirdi ki, qәzәbindәn, ürәyindәki nifrәtdәn, az qala, dәli olmaq
hәddinә çatıb. Bu nifrәt Bell Karpenterә qarşı idi. Corc әmin idi
ki, ona duyduğu nifrәt bütün ömrü boyu davam edәcәk.
Yamacda olduqları vaxt Belli kollar arasındakı açıq sahәyә
aparmış vә onun qarşısında diz çökmüşdü. Әkinsiz sahәdә,
fәhlәlәrin evlәri qarşısında etdiyi kimi, sanki daxilindәki o sirli
qüvvәyә minnәtdarlıq etmәk üçün әlini yuxarı qaldırmış vә qızın
nәsә deyәcәyini gözlәyәrkәn haradansa Ed Hendbay peyda
olmuşdu.
Ed bu cavan oğlanı döymәk istәmirdi. Corcun onun qadınını
almaq arzusunda olduğunu düşünsә dә, onu döymәyә ehtiyac
duymur vә Corcla savaşmadan da bu mәsәlәni hәll edә bilәcәyini
düşünürdü. O, çiyinlәrindәn tutub Corcu ayağa qaldırdı vә bir
әliylә onu saxlayaraq, otun üstündә oturan Bell Karpenterә baxdı.
Sonra qәfildәn Corcu kollara tәrәf itәlәdi vә Corc yerә sәrildi. Ed
ayağa qalxan qadını var gücü ilә acılamağa başladı:
– Sәnin ağlın başında deyil. Mәn dә axmağam ki, sәni tәk
qoyub getdim. Әgәr sәni belә çox istәmәsәydim, tәzәdәn
qayıtmazdım.

156