Page 147 - anderson_Макет 1

Tәnhalıq

Bәzәn elә istәyirdim ki, o çıxıb getsin, bir dә heç vaxt qayıtmasın.
Qoca kişi ayağa qalxdı vә sәsi hәyәcandan әsdi.
– Bir gecә bir hadisә oldu. İçimdә dәli bir hәvәs yarandı ki,
ona hәr şeyi başa salım, ona başa salım ki, mәn necә böyük, necә
önәmli adamam. O, mәnim uzun-uzadı söhbәtlәrimi dinlәyәndәn
sonra durub getmәk istәdi. Mәn dә hәr şeyi korladım. Dalınca
qaçıb qapını bağladım. Tәzәdәn danışmağa başladım. Onun
gözlәrindә qәribә bir ifadә var idi. Mәnә elә gәlirdi ki, o, mәni
başa düşür. Bәlkә dә, elә әvvәldәn mәni başa düşürdü. Yavaş-
yavaş әsәbilәşirdim. Dözә bilmirdim, istәyirdim ki, ona hәr şeyi
başa salım, amma başa sala bilmirdim. Heç cür alınmırdı. Mәnә
elә gәlirdi ki, o, hәr şeyi anlayanacan boğulub ölәcәm.
Qoca kişi lampanın yanındakı stulda oturdu. Corc qorxu vә
tәәccüb içindә onu dinlәmәyә davam edirdi.
– Yaxşı, indi get, cavan oğlan, çıx get, – qoca dillәndi, – çıx
get, qoy tәk qalım bir az. Elә bilirdim, sәnә danışsam, bir az ra-
hatlayacam. Amma yanılmışam. Dur get, dur.
Corc getmәdi, başını yellәyib amiranә bir tәrzdә dedi:
– Axıracan danışın, davamını da deyin. Sonra nә oldu, nә
baş verdi? Mәn bilmәk istәyirәm.
Enok ayağa qalxdı. Vayznburqun Meyn küçәsinә açılan
pәncәrәyә yaxınlaşıb çölә, yağışlı vә bomboş küçәyә baxdı. Corc
da onun yanına gәldi. İndi pәncәrәnin önündә iki nәfәr dayan -
mış dı: ruhәn kişi olan hündürboylu cavan oğlan vә üzünü qırışlar
basmış ruhәn uşaq olan qoca kişi. Uşaq sәsinә bәnzәr sәs yenidәn
hekayәnin davamını danışmağa başladı:
– Mәn onu söydüm. Çox pis şeylәr dedim. Üstünә qışqırıb
dedim ki, getsin, bir dә gәlmәsin. İlahi, ona nә sözlәr demәdim?!
Әvvәlcә özünü elә göstәrdi ki, guya heç nә başa düşmür. Mәn
ayağımı yerә döyә-döyә qışqırmağa, onu söymәyә davam edirdim.
Ev az qalırdı sәsimdәn, söyüşlәrimdәn uçub dağılsın. Mәn onu
bir dә görmәk istәmirdim. Onsuz da, bilirdim ki, o sözlәrdәn
sonra bir dә onu heç vaxt görmәyәcәm.
O, bir anlıq dayandı, sonra başını yellәyә-yellәyә sakit vә
yazıq bir sәslә dedi:
– Hәr şeyi korladım.
O, qapını açıb otaqdan çıxdı. Mәnim hәyatım da onun dalınca

147