Page 139 - anderson_Макет 1

TӘNHALIQ

Bir vaxtlar şәhәr kәnarından iki mil aralıda, Vaynzburqun
şәrqindә, Trunyon Payka gedәn yol üstündә xanım El Robinsonun
bir ferması var idi. O, öz oğlu Enokla birgә hәmin fermada
qalırdı. Fermadakı ev qәhvәyiyә boyanmış vә yola tәrәf açılan
pәncәrәlәr jalüzlә örtülmüşdü. Evin qabağından keçәn yolda
hәmişә toz-torpağın içindә eşәlәnәn toyuq-cücә vә iki hindtoyuğu
olardı. Enok Vaynzburq Ali Mәktәbindә tәhsil almışdı. Vaynzburqda
yaşayan qocalar onu sakit, çox danışmayan vә gülәrüz birisi kimi
xatırlayırdılar. O, hәmişә yolun ortasında yeriyәr, bәzәn dә kitab
oxuyardı. Yoldan keçәn sürücülәr onu qışqırıqla vә söyüşlә
xәbәrdar edәr vә yalnız bundan sonra Enok yolun kәnarına
çәkilәrәk maşınların keçmәsinә imkan yaradardı.
İyirmi bir yaşı olanda Enok Nyu Yorka köçüb on beş il orada
yaşadı. Şәhәrә köçdükdәn sonra fransız dilini öyrәnmәyә başladı
vә öz rәssamlıq mәharәtini inkişaf etdirmәk ümidi ilә rәsm
mәktәbinә yazıldı. O, Parisә getmәk, rәssamlıq tәhsilini böyük
rәssamların arasında bitirmәk istәyirdi, amma bu istәk baş tutmadı.
Ümumiyyәtlә, onun hәyatda heç bir istәyi baş tutmadı.
Enokun çox gözәl şәkil çәkmәk bacarığı var idi. Kәtan üzәrinә
köçürmәk üçün tәxәyyülündә hәmişә qәribә, maraqlı vә sirli
fikirlәr olardı. Amma uşaqtәbiәtli olmağı cәmiyyәtdә uğur
qazanmaq üçün bir maneәyә çevrilmişdi. O, hәmişә bu cür uşaq
qaldı vә heç vaxt böyümәdi. Buna görә dә heç vaxt insanları
başa sala vә onları başa düşә bilmәdi. İçindә yaşayan o uşaq öm-
rünün sonunacan şәhvәt, pul vә fәrqli düşüncәlәr kimi, hәyat
hәqiqәtlәri ilә yola getmәdi.
Bir dәfә küçәdә onu maşın da vurmuşdu. Bu qәzadan sonra
yol kәnarındakı dәmir dirәyә çırpılan Enok aldığı xәsarәtdәn
ömrünün sonunacan axsaq qaldı. Onun hәyatda heç bir istәyinin
baş tutmamasının sәbәblәrindәn biri dә bu idi.
Hәlә dünyanın çaşdırıcı hәqiqәtlәri ilә rastlaşmazdan әvvәl
Enok Nyu Yorkda çoxlu fәrqli insanlarla tanış olmuşdu. Aralarında
hәm qadınların, hәm dә kişilәrin olduğu gәnc rәssamların çevrәsinә

139