Page 138 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

Corc günorta uzanıb Keyt Svifti düşündüyü yatağın içindә
indi oyan-buyana çevrilәrәk yatmağa çalışırdı. Keşişin sözlәri –
Corca elә gәlirdi ki, o, dәli olub – qulaqlarından getmirdi. Yata
bilmәdiyini görüb gözlәrini açdı. Çaşqın baxışlarını otaqda
gәzdirdi. Bir az әvvәl duyduğu qәzәb artıq keçmişdi. O, nә baş
verdiyini anlamağa çalışırdı. Amma heç nә anlaya bilmirdi. Hәr
şeyi tәkrar-tәkrar xatırlamağa bir dә cәhd etdi. Artıq saatlar
keçmişdi vә Corc hiss edirdi ki, sәhәrin açılmağına az qalır. Saat
dördә yaxın gözlәri yumulanda, yavaş-yavaş yuxuya gedәndә
Corc sanki axtardığı şeyi tutmağa çalışırmış kimi әlini havaya
qaldırdı vә yuxulu-yuxulu sayıqladı:
– Mәn nәyisә itirdim, nәyisә әldәn buraxdım. Keyt Svift
mәnә nә demәk istәyirdi? Mәn onu düz başa düşmәmişәm.
Birazdan onu da yuxu tutdu. Vә Corc o qarlı gecәdә bütün
Vaynzburqda gözlәrini yuxuya yuman sonuncu adam idi.

138