Page 136 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

sanki onun getmәsinә mane olmaq üçün yenә dә eyni hәyәcanla
söhbәtә başlamışdı. Onda artıq günәş batmış, küçәlәrdәki işıqlar
çoxdan yandırılmışdı. Axşam düşdükdәn sonra otaq qaran lıq laş -
mış dı. Corc üzünü çevirib getmәk istәdiyi an Keyt zәrif vә
susqun bir sәslә onun arxasınca “Corc” deyә çağırmış vә yanına
gәlәrәk çılğın bir hәrәkәtlә onun әlindәn tutmuşdu. O gecәnin
qaranlı ğın da öz cizgilәri ilә Keyt Sviftin gözünә yetkin bir kişi
görkәmindә görü nәn gәnc Corcun yaraşığı tәnha qadının sevgi
duyğularını yenidәn oyatmışdı. Hәmin an Keyt Svift hiss etmişdi
ki, qarşısındakı gәncә hәyatın vә insan hisslәrinin gizli dolanbaclarını
anlatmaq, ona içindәn keçәn bütün duyğuları bir-bir açmaq
istәyir. O, Corca bir az da yaxınlaşmış, Corcun әlini daha da bәrk
tutaraq dodaqlarını onun yanaqlarında gәzdirmişdi. Corc ilk dәfә
onda hәmin qadının, әslindә, necә gözәl olduğunu duymuş, onun
gizlәnmiş gözәlliyinin fәrqinә varmışdı. Az qala, Corca sarılacaq -
mış kimi ona yaxın olan qadın isә düşdüyü vәziyyәtdәn utandığı
üçün özünü nәsә demәk mәcburiyyәtindә hiss etmiş vә amiranә
bir sәslә demişdi:
– Ehh, nә xeyri var ki bu dediklәrimin? Sәn hәlә illәr sonra
anlayacaqsan ki, mәn sәnә nәyi başa salmağa çalışırdım, sәnә
nәyi demәk istәyirdim.
Sonrakı gün – qarlı qaranlıqların Vaynzburq küçәlәrinә ayaq
basdığı, keşiş Körtis Hartmenin kilsәdә oturub onu gözlәdiyi
gecә Keyt Svift Corcla bir dә danışmaq üçün onun iş yerinә
getmәyi qәrara aldı. O, özünü çox tәnha vә yorğun hiss edirdi.
Şaxtalı havada uzun gәzintidәn sonra soyuqdan titrәyirdi. Meyn
küçәsinә dönüb qәzet binasına tәrәf addımladı. Qapıya yaxınlaşdı
vә böyük bir qәtiyyәtlә içәri daxil oldu. Onlar düz bir saat
sobanın yanında oturub söhbәt etdilәr. Keyt yenә eyni hәyәcan
vә eyni ciddiliklә Corca hәyat haqqında danışmağa çalışırdı.
Keyti bu havada çölә çıxaran, soyuq küçәlәrdә gәzdirәn duyğu
indi özünü onun sözlәrindә, danışığında büruzә verirdi. O, eynәn
sinifdә uşaqlar qarşısında danışarkәn duyduğu şövq ilә danışırdı.
Bir vaxtlar onun şagirdi olmuş, bәlkә dә, nә zamansa Keytin
danışdığı hәyatın nә olduğunu anlayacaq bu oğlana Keyt elә indi
hәr şeyi başa salmaq, onun üzünә hәyatın qapılarını taybatay

136