Page 113 - anderson_Макет 1
P. 113

Mütәfәkkir

             Ses dayandı. Ani bir tәrәddüd keçirdi. Şübhә ilә әtrafa baxıb
          davam etdi:
             – Mәnlә bir az gәzmәyә yox demәzsәn ki?
             Ses vә Helen küçәyә çıxıb ağacların altı ilә addımlamağa
          başladılar. Ayın üzünü qatı buludlar örtmüşdü. Onlardan bir az
          irәlidә toranlığın içi ilә çiyninә balaca bir nәrdivan almış kişi
          gedirdi. Kişi küçәni keçmәmiş dayandı vә nәrdivanı taxta dirәyә
          söykәyib, qәsәbәnin işıqlarını yandırdı. Lampaların işığı vә
          aşağıya әyilmiş budaqların saldığı kölgә ilә onların yolunda
          yarıqaranlıq, yarıişıq içindә qәribә bir mәnzәrә yarandı. Ağacların
          hündür budaqlarını yellәdәn külәk quşları yuxudan oyatdı. Quşlar
          ağaclardan uçub hәzin-hәzin oxumağa başladılar. Lampalardan
          birinin işığında iki yarasa axşam milçәklәrinin dәstәsi әtrafında
          fırlana-fırlana onları әhatәyә aldı.
             Sesin şalvarı dizdәn idi vә belә geyinmәsi ilk dәfә birlikdә
          gәzdiyi bu qız ilә arasında indi bir mәhrәmlik, yaxınlıq yaratmışdı.
          Bir vaxtlar Helen Sesә çoxlu mәktub yazmışdı. Ses bu mәktubları
          ilk dәfә mәktәbdә kitabının arasında tapmışdı. Onlardan birini
          küçәdә qarşısına çıxan uşaq vermişdi. Bәzilәri isә poçtla
          göndәrilmişdi.
             Mәktublar uşaq xәtti ilә, hüsnxәt qaydası ilә yazılmışdı vә
          mәktubu yazan şәxsin romanlardan tәsirlәndiyi dә aşkarca hiss
          edilirdi. Ses xanım Vaytın çap kağızları üstündә yazılan bu sevgi
          etiraflarının bәzi cümlәlәrindәn tәsirlәnsә dә, onlara cavab
          vermәmişdi. O, mәktubları paltosunun cibinә qoyub küçәyә
          çıxmış, yaxud da mәktәbin hәyәtindә hasarın yanında dayanıb
          ürәyindәki yanğılı duyğuları anlamağa çalışmışdı. Qәsәbәdәki
          әn varlı vә әn gözәl qızın onu seçmәsi Sesi, әlbәttә ki, sevindirmişdi.
             Helen vә Ses küçә ilә üzbәüzdәki qaranlıq vә alçaq binanın
          yanında, hasarın qarşısında dayandılar. Bu bina bir vaxtlar taxta
          çәllәklәr düzәldәn fabrik idi, indi isә bomboş vә istifadәsiz
          qalmışdı. Küçәnin o biri üzündәki evin eyvanında bir qadınla
          kişi öz uşaqlıqları haqqında danışırdı. Onların sәsi bir-birindәn
          utanıb-çәkinәn bu cavan oğlanla qıza da gәlib çatırdı. Sonra o
          sәs döşәmәyә sürtülәn stulun ayaq sәslәri ilә әvәz edildi. Qadınla
          kişi eyvandan düşüb, çınqıllı cığırla taxta darvazaya tәrәf gәldilәr.
          Qapıdan çölә çıxan kişi әyilib qadını öpdü vә:

                                                                  113
   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118