Page 110 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

Sonra sanki öz sözlәrindәn utanıbmış kimi üzünü çevirib
pәncәrәyә tәrәf getdi vә pәncәrәnin önünә dirsәklәnib ciddi sәslә
söhbәtinә davam etdi.
– Sevәcәyim o qız bilirsәn kimdir? Helen Vayt. O qız Helen
Vaytdır. Bu qәsәbәnin әn gözәl qızı.
Ağlına yeni fikir gәlmiş gәnc Villard üzünü çevirib dostuna
tәrәf gәldi.
– Bura bax, – dedi, – sәn Helen Vaytı mәndәn yaxşı tanıyırsan.
Get onunla söhbәt elә, sәnә dediklәrimi ona çatdır. De ki, ona
vurulmuşam. Gör nә cavab verir, nә reaksiya göstәrir. Sonra gәl
hәr şeyi mәnә danış.
Ses Riçmond ayağa qalxıb qapıya tәrәf getdi. Dostunun
sözlәri onu әmәlli-başlı әsәbilәşdirmişdi.
– Yaxşı, sağ ol, – Ses qısaca cavab verdi.
Corc dostunun bu hәrәkәtindәn tәәccüblәndi. Qabağa qaçıb
qaranlıqda Sesin sifәtini görmәyә çalışdı:
– Nә oldu? Neylәmәk istәyirsәn? Hara gedirsәn? Gәl otur,
bir az da söhbәt elәyәk, – dedi.
Ses susmağı bacarmayan, hәmişә boş-boş danışan Corcu
qәsәbәnin tipik sakinlәrindәn biri hesab edirdi vә indi bu söhbәtlәr
onun ürәyindә dostuna qarşı bir inciklik, acıq, qәzәb oyatmışdı.
– Helenlә özün danışarsan, – o, Corcun üstünә çәmkirdi.
Qapıya tәrәf getdi, otaqdan çıxdı vә qapını dostunun üzünә çırpıb
öz-özünә mızıldandı: “Helen Vaytı tapıb onunla söhbәt edәcәm.
Amma Corcun sözlәrini ona demәyәcәm”.
Qәzәbindәn hәlә dә öz-özü ilә danışa-danışa pillәkәni endi
vә mehmanxananın qabaq qapısından çıxdı. Tozlu küçәni keçib,
dәmir barmaqlıqlardan çәkilmiş alçaq çәpәri aşdı vә yaşıl
çәmәnlikdә, sakit bir yerdә oturub hәr şeyi daha ayıq başla
düşünmәk üçün stansiyanın hәyәtinә üz tutdu. O, Corcun
başdanxarab olduğunu fikirlәşir vә ona daha sәrt sözlәr demәdiyi
üçün peşmanlıq keçirirdi. Kәnardan baxanda bank işçisinin qızı
Helen Vaytla Sesin münasibәti ciddi görsәnmәsә dә, Ses onun
haqqında çox düşünür vә onu özünә doğma, mәhrәm biri sayırdı.
– Axmağın biri axmaq, sәn elә yaxşı olar, o sevgi hekayәlәriylә
başını qatasan, – Ses arxaya dönüb Corcun otağına baxa-baxa

110