Page 103 - anderson_Макет 1

Lәyaqәt

Sonra Voş Vilyamz sәsini ucaldıb, az qala, qışqıra-qışqıra
danışmağa başladı:
– Qonaq otağında düz iki saat gözlәdim. Anası mәni orda
qoyub harasa getmişdi. Evlәri o vaxtın әn dәbdәbәli evlәrindәn
idi. O cür ailәlәrә o vaxtlar lәyaqәtli ailәlәr deyirdilәr. Otaqda
mәxmәr döşәkçәli stullar, bir dә bir divan var idi. Әllәrim,
ayaqlarım, bütün bәdәnim әsirdi.
Hәmin vaxt hiss elәdim ki, onu yoldan çıxaran, hәyatımızı
mәhv elәyәn bütün adamlara, bütün hәr şeyә necә nifrәt elәyirәm.
Tәk yaşamaqdan canım boğazıma yığılmışdı. Tәzәdәn onunla
yaşamaq istәyirdim. Onun qayıtmasını istәyirdim. Orda gözlә -
dik cә ürәyim daha da yumşalır, halım lap pis olurdu. Elә bilirdim
ki, o, içәri girib barmaqları ilә mәnә toxunsa, o dәqiqә ürәyim
gedәcәk. İçimdәn hәr şeyi unutmaq, onu bağışlamaq keçirdi.
Voş Vilyamz danışığına ara verib, gözlәrini Corc Villarda
zillәdi. Corcun bәdәni sanki soyuqdan titrәyirmiş kimi әsmәyә
baş ladı. Voş Vilyamz astadan sözünә davam elәdi:
– O, otağa çılpaq gәldi. Әynindә heç nә yox idi. Anası
elәmişdi hamısını. Mәn otaqda oturub gözlәyәndә, yәqin, qızını
buna mәcbur elәmişdi. Әvvәl dәhlizdәki qapının sәsini eşitdim,
sonra qonaq otağının qapısı açıldı. Qız utanırdı, gözlәrini döşәmәyә
zillәyib sakitcә dayanmışdı. Anası otağa gәlmәmişdi. Qızını
qapıdan içәri ötürәndәn sonra dәhlizdә dayanıb ümidlә nәyisә...
bizim nәsә edәcәyimizi gözlәyirdi. Yәqin, elә bilirmiş ki, belә
elәmәklә bizi barışdıracaq.
Onlar gәzә-gәzә Meyn küçәsinә çatdılar. Mağazaların işıqları
pәncәrәdәn yolların kәnarına da düşürdü. Küçәlәr gülüb-danışan
adamlarla dolu idi. Corc hiss elәyirdi ki, xәstәlәnib, hiss elәyirdi
ki, yerimәyә taqәti qalmayıb, hiss elәyirdi ki, Voşa qulaq asa-asa
onun özü dә Voş kimi qocalıb әldәn düşür.
– Mәn anasını öldürmәdim, – Voş baxışlarını küçә boyu
yuxarı-aşağı gәzdirәrәk sözünә davam elәdi. – Stulla cәmi bircә
dәfә onu vurdum, sonra qonşuları tökülüşüb gәldi. Vuranda elә
ucadan qışqırdı ki, heç yadımdan çıxmır. Bir aydan sonra
qızdırmadan öldü. Heyif, bir dә onu öldürmәk imkanım olmayacaq,
heç vaxt olmayacaq, heç vaxt!..

103