Page 102 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

izlәri dә hiss edilirdi. Evlәndiyi qız diş hәkiminin üç qızından әn
kiçiyi idi. Toy günü uğurlu fәaliyyәtinә görә Voş Vilyamz dispetçer
vәzifәsinә yüksәldilmiş, maaşı artırılmış, özü isә işlәmәk üçün
Ohayonun Kolumbiya әyalәtinә göndәrilmişdi. Gәnc cütlük
böyük şövqlә orada – Voşun kreditlә aldığı evdә hәyat sürmәyә
başlamışdı.
O vaxt Voş hәmin qızı dәlicәsinә sevirdi. Voş öz nәfsinә
qalib gәlmәyi bacararaq toy gününә qәdәr bakirliyini qoruyub
saxlamışdı. O daha sonra Kolumbiyadakı evini, orada keçirdiklәri
günlәri tәsvir etmәyә başladı:
– Evimizin arxasındakı bağda tәrәvәz әkib-becәrirdik. Noxud,
qarğıdalı, sonra başqa-başqa şeylәr әkmişdik. Kolumbiyaya martın
әvvәlindә köçmüşdük. Yaz gәlirdi, havalar getdikcә isinirdi,
bağda işlәmәk adama lәzzәt verirdi. Mәn torpağı bellәyirdim, o
da gülә-gülә qıraqdan baxırdı. Hәrdәn torpağın altından balaca
qurdlar çıxırdı, onları görәndә özünü elә aparırdı ki, guya qorxur.
Aprelin axırında әkin vaxtı gәlib çatmışdı. O, әlindә bükülü
qәzetlә arxın kәnarında dayanardı. Qәzet bükülüsünün içindә
toxumlar var idi. Ovcunun içindә toxumları mәnә ötürәr, mәn dә
torpağa sәpәrdim.
Kişinin sәsi bir anlıq tutuldu.
– Mәn onu sevirdim, – davam elәdi, – bәlkә dә, axmaq idim,
dәli idim, nә bilim, amma sevirdim onu. Mәn onu hәlә dә
sevirәm. Axşam düşәndә, bağda işimizi qurtaranda torpağın üstü
ilә ona tәrәf sürünәrdim. Ayaqqabılarını öpәrdim, ayaqqabılarının
üstündәn topuqlarını öpәrdim. Paltarının әtәyi üzümә dәyәndә
tir-tir titrәyәrdim. İki il elәcә xoşbәxt yaşadıq. Sonra öyrәndim
ki, sәn demә, mәn işdә olduğum vaxt evdә başqaları ilә görüşürmüş.
Heç nә elәmәdim ona, әlimi dә vurmadım. Bir kәlmә söz dә
demәdim, göndәrdim öz evlәrinә, anasının yanına. Demәyә
sözüm dә yox idi. Bankda dörd yüz dollar pulum vardı. Hamısını
ona verdim. Niyә belә elәdiyinin sәbәbini dә soruşmadım. O
gedәndәn sonra neçә gün uşaq kimi ağladım. Sonra әlimә imkan
keçәn kimi evi satdım, pulunu da göndәrdim ona.
Onlar ayağa qalxıb, cığırla qәsәbәyә tәrәf getmәyә başladılar.
Voş sözünü tәlәsik qurtarıb nәfәsini dәrdi.
– Anası sonra mәnә mәktub göndәrmişdi. Deytondakı evlәrinә
çağırırdı mәni. Hardasa elә axşamçağı bu vaxtlar çatdım ora.

102