Page 256 - "Zəfər və ilğım"
P. 256
yazırdı – Viktor onda Әdәbiyyat İnstitutunda oxuyurdu.
Ancaq yaralar qaysaqlanmaq bilmirdi. Tezliklә onların qızı
oldu. Mәktәbi bitirdikdәn sonra Tatyana makinaçı işlәmәyә
başladı, Samoylov isә boşandıqdan sonra tәk qaldı. O, son-
radan keçmiş arvadıyla aranı düzәltmәyә çalışsa da, heç nә
alınmadı, ya qismәt deyilmiş, ya da iradәsi çatmadı.
Zolotuxinin “әn uzun ay doqquzuncu aydır” ifadәsi özü-
nü doğrultmağa başlamışdı. Doqquzuncu ay başa çatırdı,
teatrda isә hәlә dә “Hamlet”i mәşq edirdilәr. Nәhayәt,
tamaşa öncәsi hazırlıqlara başladılar. Tamaşada Samoylovu
açmayan iki mәqam vardı: o, Pasternakın sözlәrinә bәstәlәnmiş
mahnı oxunduqdan sonra Vısotskinin vurub sındırdığı
gitaraya heyifsilәnir vә tamaşanın әvvәlindә sәhnәnin yuxa-
rısındakı yarıqda banlayan xoruza yazığı gәlirdi. Bir dәfә
ayağından bağlanmış ağ xoruza baxıb qeyzlәndi, hәtta gedib
direktora şikayәtlәnmәk istәdi. Ancaq quruluş hissәsinin
müdiri onu saxladı:
– Dәfәlәrlә şikayәt etmişik, xeyiri yoxdur, Lübimov razı
olmur, deyir, canlı xoruz olmalıdır, vәssalam. Ofeliyanın
256 dәfni üçün әsl torpaq istәyir. Bu, beşinci xoruzdur, indiyәcәn
dörd xoruz gәbәrib. Bu xoruzun da premyeraya qәdәr yaşa-
yıb-yaşamayacağı bilinmir.
– Heç olmasa, onları bir-birindәn fәrqlәndirirsiz?
– Әlbәttә, birinciyә “Şahzadә” deyirdik. İkinci inadkar
olduğu üçün adını “Zırrama” qoymuşduq. Üçüncünün adı
“Robert” idi – lәtifә qәhrәmanının adı, dördüncünü “Fortn-
bras” adlandırmışdıq.
– Bәs bunun adı nәdir? – Samoylov soruşdu.
– Sәsinә görә Kostya Panşin onu “Karuzo” deyә çağırır,
mәnsә – binәva Yorik. Bir aydan çox yaşamayacaq. Burada
arıqlayıb çöpә dönürlәr, heç bulyon bişirmәyә dә yaramırlar.
İlk mәşqlәrdәn birindә, Şostakoviçin gözü önündә Vısotski
gitaranı vurub çilik-çilik elәyәrkәn, bәstәkar özünü saxlaya
bilmәyib çığırdı:
Ancaq yaralar qaysaqlanmaq bilmirdi. Tezliklә onların qızı
oldu. Mәktәbi bitirdikdәn sonra Tatyana makinaçı işlәmәyә
başladı, Samoylov isә boşandıqdan sonra tәk qaldı. O, son-
radan keçmiş arvadıyla aranı düzәltmәyә çalışsa da, heç nә
alınmadı, ya qismәt deyilmiş, ya da iradәsi çatmadı.
Zolotuxinin “әn uzun ay doqquzuncu aydır” ifadәsi özü-
nü doğrultmağa başlamışdı. Doqquzuncu ay başa çatırdı,
teatrda isә hәlә dә “Hamlet”i mәşq edirdilәr. Nәhayәt,
tamaşa öncәsi hazırlıqlara başladılar. Tamaşada Samoylovu
açmayan iki mәqam vardı: o, Pasternakın sözlәrinә bәstәlәnmiş
mahnı oxunduqdan sonra Vısotskinin vurub sındırdığı
gitaraya heyifsilәnir vә tamaşanın әvvәlindә sәhnәnin yuxa-
rısındakı yarıqda banlayan xoruza yazığı gәlirdi. Bir dәfә
ayağından bağlanmış ağ xoruza baxıb qeyzlәndi, hәtta gedib
direktora şikayәtlәnmәk istәdi. Ancaq quruluş hissәsinin
müdiri onu saxladı:
– Dәfәlәrlә şikayәt etmişik, xeyiri yoxdur, Lübimov razı
olmur, deyir, canlı xoruz olmalıdır, vәssalam. Ofeliyanın
256 dәfni üçün әsl torpaq istәyir. Bu, beşinci xoruzdur, indiyәcәn
dörd xoruz gәbәrib. Bu xoruzun da premyeraya qәdәr yaşa-
yıb-yaşamayacağı bilinmir.
– Heç olmasa, onları bir-birindәn fәrqlәndirirsiz?
– Әlbәttә, birinciyә “Şahzadә” deyirdik. İkinci inadkar
olduğu üçün adını “Zırrama” qoymuşduq. Üçüncünün adı
“Robert” idi – lәtifә qәhrәmanının adı, dördüncünü “Fortn-
bras” adlandırmışdıq.
– Bәs bunun adı nәdir? – Samoylov soruşdu.
– Sәsinә görә Kostya Panşin onu “Karuzo” deyә çağırır,
mәnsә – binәva Yorik. Bir aydan çox yaşamayacaq. Burada
arıqlayıb çöpә dönürlәr, heç bulyon bişirmәyә dә yaramırlar.
İlk mәşqlәrdәn birindә, Şostakoviçin gözü önündә Vısotski
gitaranı vurub çilik-çilik elәyәrkәn, bәstәkar özünü saxlaya
bilmәyib çığırdı:
