Page 251 - "Zəfər və ilğım"

ına olursa-olsun, özünü qorumaq, lazımlı aktyor imici

qazanmaq, uğursuzluqlara mәhәl qoymadan irәlilәmәk. O,

özündәn bacarıqlı insanları çalışqanlığı hesabına ötüb-

keçirdi. “Bumbaraş”dan sonra o qәdәr yaddaqalan obrazlar

yarada bilmәsә dә, tez-tez filmlәrdә rol alırdı. Nәticәdә

teatrın aparıcı aktyoruna, müdrik vә nüfuzlu “qanuni cana-

var”a çevrilmişdi. Karyerasının sonunda Zolotuxin teatrda

әsl söz sahibi idi. O, doğulduğu yerlәrdә gözәl bir kilsә inşa

etdirdikdәn sonra Ustad kimi hәyata göz yumdu.

Ofeliyanın dәfn sәhnәsi dә Taqanka Teatrının müәmma-

larından birinә çevrildi. Zaldan baxanda Ofeliyanın tabutu-

nu sol tәrәfdәn çıxarırdılar. Vısotski Laertin çığırtısını eşi-

dib, qaça-qaça sәhnәyә çıxmaq üçün sağ tәrәfdә hazır da-

yanırdı. Klavdi vә Laert tabutun yanında olurdular. Kral –

Smexovun ardınca kraliça – bәnzәrsiz aktrisa Demidova

gәlirdi. Bu, teatrda onun әn yaxşı rollarından biriydi. Be-

lәliklә, bәstәkar Yuri Butskonun әsәri sәslәndirildi, mәrasim

iştirakçıları hәrәkәtә gәldi vә birdәn… tamaşanın tavandan

asılmış әsas metaforasını – alın yazısını vә taleyi simvolizә

edәn pәrdәni saxlayan 251

dairәvi alüminium parçası

yerindәn qopub, tabutu

aparanların başına düşdü.

Mәrasim iştirakçılarının

hamısı pәrdәnin altında

qaldı. Araya sükut çökdü,

milçәk uçsa, vızıltısı

eşidilәrdi. Nәhayәt, Lübi-

movun hәyәcanlı sәsi gәldi:

– Ölüm-itim yoxdu?

Absurd teatrına aid, an-

caq Lübimov üçün xarak-

terik bir sual idi. Sonralar V.Zolotuxin – teatrın foyesində
portret, 1960-cı illər
“Yoldaş, inan” tamaşasında