Page 21 - "Zəfər və ilğım"
P. 21
pulunun qәdrini bilmәdәn, necә yaşadığını, necә işlә- 21
diyini heç dillәrinә dә gәtirmirlәr, – qadın içini çәkib kiridi.
– Burada tәәccüblü nә var ki? – Samoylov onun sözünә
qüvvәt verdi, – öz atasına zülm elәyәn nә qәdәr adam var…
II Nikolayın Peterburqda öz atasına – III Aleksandra qoy-
durduğu heykәl begemota oxşamırmı?
– Vitya, tәlәsmәk lazımdır! – Qadın әvvәlki mövzuya
qayıtdı. – Bizim şef dahidir. Yadındadır, o, “Üç bacı”dan
götürdüyü ifadәni tәkrarlamaqdan doymurdu: “Biz yaşa-
malıyıq, yaşamalıyıq, nә gözәl musiqidir”. O, bizim hamımı-
za gün ağlayıb, karyera qurmağımıza kömәk elәyib. Bәs
biz neylәmişik? Onu satmışıq, yarı yolda qoymuşuq.
– Sizә nә olmuşdu, bunu izah elәyә bilәrsәn? Bütün bun-
lar niyә baş verdi axı?
– Ukrayna hadisәlәri niyә baş verdi? Hamı hәr şeyi gö-
rürdü, amma heç kәs heç nә elәmirdi. Bu da nәticә – dava-
qırğın başladı. Bәs 90-cı illәrdә Sovet İttifaqını necә itirdik?
Bu da elә! Hәr şey gözümüz önündә baş verdi, amma elә
bil hamı kor olmuşdu, heç nә görmürdü. Çirkli su ilә birgә,
lәyәndәki uşağı da atdıq, müstәqilliyimizi dә. Teatr –
dövlәtdir. Aydın mәsәlәdir ki, dövlәtin mәhvәri titrәyәndә,
divarlarında çat yaranır. Yuri Petroviç bizim hamımızı dahi
kimi tanıtdı. Buna baxmayaraq, biz indi qamçı görmәyәn
sürü kimiyik. Bu, şeytan vәsvәsәsidir, Viktor! Bu üz qara-
sından ömürboyu qurtula bilmәyәcәyik.
***
Elә hәmin axşam Zolotuxindәn Samoylova SMS gәldi.
Xәstәxanaya bir az gec zәng vurdu, şefin vәziyyәti ilә bağlı
növbәtçi hәkimi sorğu-suala tutandan sonra. Bir müddәt
gözlәmәli oldu – dәstәyi heç kәs götürmürdü. Birdәn:
– Hә-hә-hә, eşidirәm! – Dәstәkdәn sәs gәldi.
– Yuri Petroviç, axaşamınız xeyir, aktyor Samoylovdu,
mәn…
diyini heç dillәrinә dә gәtirmirlәr, – qadın içini çәkib kiridi.
– Burada tәәccüblü nә var ki? – Samoylov onun sözünә
qüvvәt verdi, – öz atasına zülm elәyәn nә qәdәr adam var…
II Nikolayın Peterburqda öz atasına – III Aleksandra qoy-
durduğu heykәl begemota oxşamırmı?
– Vitya, tәlәsmәk lazımdır! – Qadın әvvәlki mövzuya
qayıtdı. – Bizim şef dahidir. Yadındadır, o, “Üç bacı”dan
götürdüyü ifadәni tәkrarlamaqdan doymurdu: “Biz yaşa-
malıyıq, yaşamalıyıq, nә gözәl musiqidir”. O, bizim hamımı-
za gün ağlayıb, karyera qurmağımıza kömәk elәyib. Bәs
biz neylәmişik? Onu satmışıq, yarı yolda qoymuşuq.
– Sizә nә olmuşdu, bunu izah elәyә bilәrsәn? Bütün bun-
lar niyә baş verdi axı?
– Ukrayna hadisәlәri niyә baş verdi? Hamı hәr şeyi gö-
rürdü, amma heç kәs heç nә elәmirdi. Bu da nәticә – dava-
qırğın başladı. Bәs 90-cı illәrdә Sovet İttifaqını necә itirdik?
Bu da elә! Hәr şey gözümüz önündә baş verdi, amma elә
bil hamı kor olmuşdu, heç nә görmürdü. Çirkli su ilә birgә,
lәyәndәki uşağı da atdıq, müstәqilliyimizi dә. Teatr –
dövlәtdir. Aydın mәsәlәdir ki, dövlәtin mәhvәri titrәyәndә,
divarlarında çat yaranır. Yuri Petroviç bizim hamımızı dahi
kimi tanıtdı. Buna baxmayaraq, biz indi qamçı görmәyәn
sürü kimiyik. Bu, şeytan vәsvәsәsidir, Viktor! Bu üz qara-
sından ömürboyu qurtula bilmәyәcәyik.
***
Elә hәmin axşam Zolotuxindәn Samoylova SMS gәldi.
Xәstәxanaya bir az gec zәng vurdu, şefin vәziyyәti ilә bağlı
növbәtçi hәkimi sorğu-suala tutandan sonra. Bir müddәt
gözlәmәli oldu – dәstәyi heç kәs götürmürdü. Birdәn:
– Hә-hә-hә, eşidirәm! – Dәstәkdәn sәs gәldi.
– Yuri Petroviç, axaşamınız xeyir, aktyor Samoylovdu,
mәn…
