Page 24 - "Zəfər və ilğım"
P. 24
mәk olmazdı. Burada hәr şeyi bilәn Dupakın kömәyi lazım
idi. Taqanka Teatrının ilk direktoru Nikolay Lukyanoviç
Dupakla münasibәtlәri çox yaxşıydı. Son illәrdә Samoylov
mәşhur direktorun, demәk olar, bütün ad günlәrindә iştirak
etmişdi. Çox düşünüb-daşınmadan Nikolay Lukyanoviçә
zәng elәdi. Sәn demә, Dupak da xәstәxanadaymış. Onun
müalicә olunduğu xәstәxana, hardasa, Rusiya Ordu Teatrı
tәrәflәrdәydi. O, hansısa psixo-nevroloji xәstәxanada müalicә
alırdı. Samoylov içәriyә çәtinliklә keçә bildi. Nәhayәt,
bütün maneәlәri dәf edib, Nikolay Lukyanoviçin palatasına
gәldi. Palataya girәr-girmәz “Sony” diktofonunu işә saldı.
Lübimovla görüşü barәdә heç nә demәdi. Çünki bu mәlumatı
onun necә qarşılayacağını bilmirdi – Nikolay Lukyanoviç
birinci onun yanına gәlmәdiyinә görә Samoylovdan inciyә
bilәrdi. Söhbәt uzandı. Tәxminәn iki saat yarım. Söhbәtin
sonunda Nikolay Lukyanoviç, Samoylovun ürәyini әlә ala
bildi. Vidalaşıb ayrılarkәn ona dedi: Bilirsәn, Viktor, mәnim
bütün incikliyim, umu-küsüm Yuri Petroviçlә birgә elәdik-
lәrimizin yanında heç nәdir. Lübimov olmasaydı, Taqanka
24 Teatrı da olmayacaqdı. Biz ona hәyatımız boyu minnәtdar
olmalıyıq. Bizim hamımız böyük Әfsanәnin bir parçasıyıq
vә onun yaranmasında hәrәnin öz payı var.
Yaxşı başlanğıc
Mәşhur Şukin Teatr mәktәbi Vaxtanqov döngәsinin
qurtaracağında, teatr isә әvvәlindә yerlәşirdi. Uzun illәr
boyu istedadlı insanlar bir binadan o birisinә keçәrәk,
Stanislavskinin hәyatdan erkәn köçmüş şagirdi Vaxtanqovun
işini lәyaqәtlә davam etdirirdilәr.
Mәktәbә yaxınlaşanda Kumir “Moskviç”i yolun kәnarına
çәkdi, maşından çıxıb әtrafa göz gәzdirdi vә çiyinlәrini
idi. Taqanka Teatrının ilk direktoru Nikolay Lukyanoviç
Dupakla münasibәtlәri çox yaxşıydı. Son illәrdә Samoylov
mәşhur direktorun, demәk olar, bütün ad günlәrindә iştirak
etmişdi. Çox düşünüb-daşınmadan Nikolay Lukyanoviçә
zәng elәdi. Sәn demә, Dupak da xәstәxanadaymış. Onun
müalicә olunduğu xәstәxana, hardasa, Rusiya Ordu Teatrı
tәrәflәrdәydi. O, hansısa psixo-nevroloji xәstәxanada müalicә
alırdı. Samoylov içәriyә çәtinliklә keçә bildi. Nәhayәt,
bütün maneәlәri dәf edib, Nikolay Lukyanoviçin palatasına
gәldi. Palataya girәr-girmәz “Sony” diktofonunu işә saldı.
Lübimovla görüşü barәdә heç nә demәdi. Çünki bu mәlumatı
onun necә qarşılayacağını bilmirdi – Nikolay Lukyanoviç
birinci onun yanına gәlmәdiyinә görә Samoylovdan inciyә
bilәrdi. Söhbәt uzandı. Tәxminәn iki saat yarım. Söhbәtin
sonunda Nikolay Lukyanoviç, Samoylovun ürәyini әlә ala
bildi. Vidalaşıb ayrılarkәn ona dedi: Bilirsәn, Viktor, mәnim
bütün incikliyim, umu-küsüm Yuri Petroviçlә birgә elәdik-
lәrimizin yanında heç nәdir. Lübimov olmasaydı, Taqanka
24 Teatrı da olmayacaqdı. Biz ona hәyatımız boyu minnәtdar
olmalıyıq. Bizim hamımız böyük Әfsanәnin bir parçasıyıq
vә onun yaranmasında hәrәnin öz payı var.
Yaxşı başlanğıc
Mәşhur Şukin Teatr mәktәbi Vaxtanqov döngәsinin
qurtaracağında, teatr isә әvvәlindә yerlәşirdi. Uzun illәr
boyu istedadlı insanlar bir binadan o birisinә keçәrәk,
Stanislavskinin hәyatdan erkәn köçmüş şagirdi Vaxtanqovun
işini lәyaqәtlә davam etdirirdilәr.
Mәktәbә yaxınlaşanda Kumir “Moskviç”i yolun kәnarına
çәkdi, maşından çıxıb әtrafa göz gәzdirdi vә çiyinlәrini