Page 152 - "Zəfər və ilğım"
P. 152
– Malıy Teatrdandır. Әmәkdar sәhnә işıqçısıdır.
– Bunlardan olmaz! Sәhnәyә çıxıb, aktyorları öpmәk
bunların şakәridir. Yәqin, Saryovdan öyrәnib. O, Stalini dә
öpmüşdü.
Nasonovun әlindә çiçәklәrin olmadığını görәn Samoylov,
gül dәstәlәrindәn birini dostuna verdi. Tamaşaçılar aktyor-
ları vә rejissoru tәkrar-tәkrar sәhnәyә çağırırdı. Lübimov
qucaq dolusu güllә sәhnәdәn zala endi vә tamaşaçılara sәs-
lәndi: “Әziz dostlar, bizim premyerada Sergey Aleksandroviç
Yeseninin bacıları da iştirak edir!” O, bu sözlәri deyib, gül
dәstәlәrini onlara verdi. Gurultulu alqış sәslәri zalı başına
götürdü.
Bu söhbәti unutmaq çәtindir
Tamaşadan sonra böyük bir canlanma yaranmışdı, hamı
harasa tәlәsirdi. Bәzilәri Lübimovun kabinetinә doğru gedir,
bәzilәri qrim otaqlarında oturub, premyeranı qeyd edirdi…
152 Samoylov isә әlindә gül dәstәlәri, Tatyana vә onun valideyn-
lәri ilә görüşә tәlәsirdi. Gözlәnilmәdәn teatrın foyesindә
siqaret çәkәn Erdmanla qarşılaşdı.
– Nikolay Robertoviç, deyәsәn, tәk qalmısız?
– Yox, dostum, Yuri Petroviçin kabinetindәydim, siqaret
çәkmәyә çıxmışam. Bu da mәnim qәdәhim, – o, әlindәki
dolu araq stәkanını göstәrdi, – gәl, sәninlә bölüşәk.
– Yox-yox, mәni “Kama” restoranında gözlәyirlәr.
– Kim gözlәyir, pәrәstişkarların?
– Bu sözdәn xoşum gәlmir.
– Niyә?
– Bayağılaşıb. “İstedad”lar bataqlıqdakı ağcaqanadlar-
dan çoxdur. Burada bir istedad var – Lübimov, yerdә qalanlar
qarnirdir.
– Samoylov, әgәr qarnirsizsә, niyә burada işlәyirsiz?
– Bunlardan olmaz! Sәhnәyә çıxıb, aktyorları öpmәk
bunların şakәridir. Yәqin, Saryovdan öyrәnib. O, Stalini dә
öpmüşdü.
Nasonovun әlindә çiçәklәrin olmadığını görәn Samoylov,
gül dәstәlәrindәn birini dostuna verdi. Tamaşaçılar aktyor-
ları vә rejissoru tәkrar-tәkrar sәhnәyә çağırırdı. Lübimov
qucaq dolusu güllә sәhnәdәn zala endi vә tamaşaçılara sәs-
lәndi: “Әziz dostlar, bizim premyerada Sergey Aleksandroviç
Yeseninin bacıları da iştirak edir!” O, bu sözlәri deyib, gül
dәstәlәrini onlara verdi. Gurultulu alqış sәslәri zalı başına
götürdü.
Bu söhbәti unutmaq çәtindir
Tamaşadan sonra böyük bir canlanma yaranmışdı, hamı
harasa tәlәsirdi. Bәzilәri Lübimovun kabinetinә doğru gedir,
bәzilәri qrim otaqlarında oturub, premyeranı qeyd edirdi…
152 Samoylov isә әlindә gül dәstәlәri, Tatyana vә onun valideyn-
lәri ilә görüşә tәlәsirdi. Gözlәnilmәdәn teatrın foyesindә
siqaret çәkәn Erdmanla qarşılaşdı.
– Nikolay Robertoviç, deyәsәn, tәk qalmısız?
– Yox, dostum, Yuri Petroviçin kabinetindәydim, siqaret
çәkmәyә çıxmışam. Bu da mәnim qәdәhim, – o, әlindәki
dolu araq stәkanını göstәrdi, – gәl, sәninlә bölüşәk.
– Yox-yox, mәni “Kama” restoranında gözlәyirlәr.
– Kim gözlәyir, pәrәstişkarların?
– Bu sözdәn xoşum gәlmir.
– Niyә?
– Bayağılaşıb. “İstedad”lar bataqlıqdakı ağcaqanadlar-
dan çoxdur. Burada bir istedad var – Lübimov, yerdә qalanlar
qarnirdir.
– Samoylov, әgәr qarnirsizsә, niyә burada işlәyirsiz?
