Page 157 - "Zəfər və ilğım"
P. 157
asına keçdiyini görüncә, ona yaxınlaşıb, qulağına pıçıl-
dadı: – Sәni evinizә ötürә bilәrәm?
Lüba qıpqırmızı oldu, ancaq başının işarәsiylә razı oldu-
ğunu bildirdi.
Hәrәnin öz marağı
Samoylovun oturduğu stolda çolpanı hәzm-rabedәn 157
keçirmiş, arağı içib qurtarmışdılar. Vera Vladimirovna әrini
tәlәsdirirdi:
– Borya, yekunlaşdırmaq lazımdır… Getmәk vaxtıdır,
yoxsa ayaqla getmәli olacağıq.
Qadın istәr-istәmәz әrinin hәrәkәtlәrinә göz qoymağa
başladı. Boris İvanoviç qәdәrindәn çox içmişdi, ancaq özünü
o yerә qoymurdu.
– Taneçka, bizimlә gedirsәn, yoxsa hәlә oturacaqsız? –
Vera Vladimirovna qızından soruşdu.
Tanya sual dolu baxışlarla Viktorun üzünә baxdı. Viktor
öz növbәsindә qәrarı elan etdi:
– Әziz Vera Vladimirovna vә Boris İvanoviç, heç nәdәn
narahat olmayın. Hәlә uşaq saatıdır. Tanyuşa hara istәsә,
ora apararam. Biz hәlә nә rәqs elәmişik, nә dә pirojnayla
qәhvә içmişik. Axı premyeranı qeyd edirik, özü dә necә
premyeranı.
– Düz deyirsәn, Vitya, – Boris İvanoviç әlüstü razılaşdı, –
biz taksi tutub, Matveyevskiyә gedәcәyik. Orada işlәrimiz
tökülüb-qalıb. Sizsә kefinizә baxın! Amma bax ha, şuluqluq
elәmәyin. Mәni başa düşdün, Viktor? Uriel Akosta demiş,
“comәrd ürәk – ağlın ilham qaynağıdır”.
– Başa düşdüm, heç narahat olmayın, mәsuliyyәti öz
üzәrimә götürürәm.
Boris İvanoviçlә arvadı süfrә arxasından qalxıb, bir-
birindәn tuta-tuta çıxışa doğru getdilәr.
Birdәn-birә zalda canlanma yarandı. Bufetin müştәri-
lәrindәn kimsә dedi ki, Vısotski ora siqaret almağa gәlib.
dadı: – Sәni evinizә ötürә bilәrәm?
Lüba qıpqırmızı oldu, ancaq başının işarәsiylә razı oldu-
ğunu bildirdi.
Hәrәnin öz marağı
Samoylovun oturduğu stolda çolpanı hәzm-rabedәn 157
keçirmiş, arağı içib qurtarmışdılar. Vera Vladimirovna әrini
tәlәsdirirdi:
– Borya, yekunlaşdırmaq lazımdır… Getmәk vaxtıdır,
yoxsa ayaqla getmәli olacağıq.
Qadın istәr-istәmәz әrinin hәrәkәtlәrinә göz qoymağa
başladı. Boris İvanoviç qәdәrindәn çox içmişdi, ancaq özünü
o yerә qoymurdu.
– Taneçka, bizimlә gedirsәn, yoxsa hәlә oturacaqsız? –
Vera Vladimirovna qızından soruşdu.
Tanya sual dolu baxışlarla Viktorun üzünә baxdı. Viktor
öz növbәsindә qәrarı elan etdi:
– Әziz Vera Vladimirovna vә Boris İvanoviç, heç nәdәn
narahat olmayın. Hәlә uşaq saatıdır. Tanyuşa hara istәsә,
ora apararam. Biz hәlә nә rәqs elәmişik, nә dә pirojnayla
qәhvә içmişik. Axı premyeranı qeyd edirik, özü dә necә
premyeranı.
– Düz deyirsәn, Vitya, – Boris İvanoviç әlüstü razılaşdı, –
biz taksi tutub, Matveyevskiyә gedәcәyik. Orada işlәrimiz
tökülüb-qalıb. Sizsә kefinizә baxın! Amma bax ha, şuluqluq
elәmәyin. Mәni başa düşdün, Viktor? Uriel Akosta demiş,
“comәrd ürәk – ağlın ilham qaynağıdır”.
– Başa düşdüm, heç narahat olmayın, mәsuliyyәti öz
üzәrimә götürürәm.
Boris İvanoviçlә arvadı süfrә arxasından qalxıb, bir-
birindәn tuta-tuta çıxışa doğru getdilәr.
Birdәn-birә zalda canlanma yarandı. Bufetin müştәri-
lәrindәn kimsә dedi ki, Vısotski ora siqaret almağa gәlib.
