Page 156 - "Zəfər və ilğım"
P. 156
“Kama” restoranı, 1970-ci illər

Ofisiant qayıdıb, bufetә sarı getdi, barmağının işarәsiylә
Nasonovu kәnara çağırıb, beşliyi onun ovcuna qoydu.

– Sәnә çatacaq, Volodka. Samoylov dedi ki, “pәrәstişkarı”
qonaq elә.
156 Әmәlli-başlı sәrxoş olmuş Nasonov gülә-gülә ucadan
komanda verdi:

– Elә isә, süz!
– Bәlkә, daha içmәyәsәn, Volodya? Yemәk dә yemirsәn…
– Y-yaxşı, Lüb-ba, – Nasonov sözlәri uzada-uzada cavab
verdi, – mәnә bir buterbrod, bir şüşә dә “Borjomi” ver.
Samoylovla mәzәlәndiyinә görә isә, al, bu güllәr sәnin ol-
sun, – o, Samoylovun verdiyi gül dәstәsini qıza uzatdı vә
gözlәnilmәdәn onu qucaqlayıb öpdü. Qızın sifәti pörtsә dә,
ondan incimәdi.
– Sәn lap ayğırsanmış ki, Nasonov. Arvadın sәnә necә
dözür?
– Kimidә arvaddır, kimidә – televizor. – Nasonov bir
qurtum araq içib, gözәl sәslә pәsdәn oxumağa başladı: –
“Mәnim arvadım, of, yaman qısqancdır”, – Lübanın piştaxta
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161