Page 327 - tomas
P. 327
Çıxılmazlıq
Meydanının tör-töküntülәriyik. Hamımız – qoca ixtiraçı Uitteker
dә, onun sınmış boşqaba görә donquldanan, sonra güclә boğazınıza
bir yığın sәhәr yemәyi dürtüşdürәn, iyirmi dәqiqәnin içindә
hәyәti çirkab xәmirinә çevirәn hisli-paslı oğlanları günlәrin bir
günü ora buraxmaq üçün arxa hәyәtdәki bir ovuc sısqa otu
apreldәn avqustacan sәbirlә suvaran böyük qızı Ağlıkәm Mod
da... Hamımız – hәmin qoca, onun qızları, nәvәsi, üç bank
xidmәtçisi, karikaturaçı, Herstin yanında çalışan iki gәnc qәzetçi,
mәn özüm, әmәlli-başlı içәnlәr, bir-birinә günah dolu yaramaz
hәyatını etiraf elәyәnlәr, Şekspiri, Miltonu, Uitmeni, Donnu,
Bibliyanı, idman xronikasını oxuyanlar... Hamımız – gәnc, qoca,
nә qәdәr axmaq, dәli olsa da, bir dәfә dә öldürmәmiş, soymamış,
qadınların dişlәrini tökmәmiş nisbәtәn abırlı, dözümlü, kinsiz
adamlar...
Bәli, biz – ictimai nizamın, әxlaqın düşmәnlәri, od tutub
yanan mürtәdlәrik. Qonşular da bizә şübhәylә, tәnәylә baxırlar,
özlәrisә daim arvadlarını әzişdirir, cәsarәtlә bir-birinin xirtdәyini
üzür, elә lәyaqәtli vәtәndaşlar kimi “namuslu” talançı, qatil
peşәlәriylә mәşğul olurlar.
Bir dәfә bir adam mәndәn üç ev o tәrәfdә öldürülmüş, başı
әzilmiş halda pillәkәndә yıxılıb qalmışdı. Bir dәfә dә gecә saat
ikidә maşından sәrxoş arvad çıxıb öz oynaşına dünyanın bütün
lәnәtini yağdırırdı.
– Pulumu ver! Pulumu ver, uzundraz! – qadın bağırırdı. –
Xoşluqla ver! Üç dollar ver, yoxsa әrimә deyәrәm, pulu sәndәn
döyә-döyә çıxarar.
– Özünü qadın kimi apar! – kişi astadan cavab verirdi. –
Özünü qadın kimi aparmasan, heç nә vermәyәcәm! Özünü qadın
kimi apar! – kişi gözәl danışığa riqqәt doğuran bağlılıqla israr
elәyirdi.
Kişi mühәrriki işә salıb, bağıran, qarğış tökәn, murdar söyüşlәr
yağdıran, özünә qarşı namussuz davranışa görә әrini oynaşının
başını qoparmağa çağıran qadını döngәdә qoyub dәhşәtli sürәtlә
uzaqlaşdı. Sonrasa üç gәnc oğru fürsәtdәn istifadә elәyib onu
soymaq qәrarına gәldilәr; gecәyarısı pәncәrәnin önündәn qaça-
qaça keçdilәr, qorxaq, cәsarәtsiz olan biri ağlamsınırdı:
327
Meydanının tör-töküntülәriyik. Hamımız – qoca ixtiraçı Uitteker
dә, onun sınmış boşqaba görә donquldanan, sonra güclә boğazınıza
bir yığın sәhәr yemәyi dürtüşdürәn, iyirmi dәqiqәnin içindә
hәyәti çirkab xәmirinә çevirәn hisli-paslı oğlanları günlәrin bir
günü ora buraxmaq üçün arxa hәyәtdәki bir ovuc sısqa otu
apreldәn avqustacan sәbirlә suvaran böyük qızı Ağlıkәm Mod
da... Hamımız – hәmin qoca, onun qızları, nәvәsi, üç bank
xidmәtçisi, karikaturaçı, Herstin yanında çalışan iki gәnc qәzetçi,
mәn özüm, әmәlli-başlı içәnlәr, bir-birinә günah dolu yaramaz
hәyatını etiraf elәyәnlәr, Şekspiri, Miltonu, Uitmeni, Donnu,
Bibliyanı, idman xronikasını oxuyanlar... Hamımız – gәnc, qoca,
nә qәdәr axmaq, dәli olsa da, bir dәfә dә öldürmәmiş, soymamış,
qadınların dişlәrini tökmәmiş nisbәtәn abırlı, dözümlü, kinsiz
adamlar...
Bәli, biz – ictimai nizamın, әxlaqın düşmәnlәri, od tutub
yanan mürtәdlәrik. Qonşular da bizә şübhәylә, tәnәylә baxırlar,
özlәrisә daim arvadlarını әzişdirir, cәsarәtlә bir-birinin xirtdәyini
üzür, elә lәyaqәtli vәtәndaşlar kimi “namuslu” talançı, qatil
peşәlәriylә mәşğul olurlar.
Bir dәfә bir adam mәndәn üç ev o tәrәfdә öldürülmüş, başı
әzilmiş halda pillәkәndә yıxılıb qalmışdı. Bir dәfә dә gecә saat
ikidә maşından sәrxoş arvad çıxıb öz oynaşına dünyanın bütün
lәnәtini yağdırırdı.
– Pulumu ver! Pulumu ver, uzundraz! – qadın bağırırdı. –
Xoşluqla ver! Üç dollar ver, yoxsa әrimә deyәrәm, pulu sәndәn
döyә-döyә çıxarar.
– Özünü qadın kimi apar! – kişi astadan cavab verirdi. –
Özünü qadın kimi aparmasan, heç nә vermәyәcәm! Özünü qadın
kimi apar! – kişi gözәl danışığa riqqәt doğuran bağlılıqla israr
elәyirdi.
Kişi mühәrriki işә salıb, bağıran, qarğış tökәn, murdar söyüşlәr
yağdıran, özünә qarşı namussuz davranışa görә әrini oynaşının
başını qoparmağa çağıran qadını döngәdә qoyub dәhşәtli sürәtlә
uzaqlaşdı. Sonrasa üç gәnc oğru fürsәtdәn istifadә elәyib onu
soymaq qәrarına gәldilәr; gecәyarısı pәncәrәnin önündәn qaça-
qaça keçdilәr, qorxaq, cәsarәtsiz olan biri ağlamsınırdı:
327
