Page 322 - tomas
P. 322
as Vulf
uzanıb gedәn şәhәr alovlanır, sәmaya ucalan qüllәlәrin örtüyü
artıq milyonlarla atәşin almaz tozcuqlarına bürünüb, o qüllәlәrin
arxasında Günәş batır, sönәn günün qırmızı işığı çaya axıb
tökülüb: siz yanınızdan qayıqların, yedәklәrin, yük gәmilәrinin
ötüb-keçdiyini görürsünüz, suyun üzәrindә körpünün geniş açılmış
qanadlarını görürsünüz. Artıq gecә düşüb – bax orada gәmilәr
var – qәlbinizdә isә ifadә elәyә bilmәyәcәyiniz tutqun, dözülmәz
istәk baş qaldırır.
Siz otağa qayıdanda artıq indi yaşadığınız Bruklindәn
uzaqdasınız, uşaqlıqda, hәlә onu görmәdiyiniz, tanımadığınız
vaxtda bu şәhәrin sizdәn ötrü olan hәr şeyi yenidәn mümkün
görünür, elә bil indicә gerçәklәşәcәk.
Böyük şәhәrin obrazı sizin qәlbinizdә, on iki yaşınızda olduğu
kimi, bütün sehrli rәnglәriylә yanır. Sizә elә gәlir ki, indi üstünüzә
xoşbәxtlik, uğur, şöhrәt yağacaq, böyük adamların, gözәl qadınların
arasında yer tutacaqsınız, bәlәd olduğunuz o hәyatdan – bu,
hәyatdı – daha xoşbәxt hәyat yaşayacaqsınız. Burada sizi yalnız
bir düym gözlәyir, bircә söz var – onu söylәsәniz, bircә divar,
qapı, addım var – hara getdiyinizi bilsәniz, әliniz ona çatacaq.
Tәzәdәn qәlbinizdә onun – içәriyә açılan qapını axtarıb
tapacaqsınız, bu adam o qapını sizә göstәrәcәk – barәsindә
köhnә, mәnasız, dinmәz arzu oyanır. Nәfәs aldığınız havanın
özündә ağlagәlmәz uğurun öncәduyumu var. Siz ev sahibindәn
onu mәşәqqәtlәrdәn, heyvani mübarizәdәn, ağrıdan, hiddәtdәn,
aclıqdan xilas elәyәn bu cür qüdrәti, bu cür hökmü, sәrbәstliyi
vermiş sirri öyrәnmәk istәyirsiniz, elә bilirsiniz ki, o, bunu sizә
açacaq, bu sirri sizә verәcәk – amma heç nә demir.
Bu vaxt bir anlığa zamanın da, şәhәrin dә әbәdi, anlaşılmaz
sirri qayıdıb gәlir, hiss elәyirsiniz ki, hәmin sirr qarşısında
acizsiniz – batırsınız. Bu adam, onun mәşuqәsi, tanıdığınız bütün
zәnginlәr qarşınızda dözülmәz aydınlıqla peyda olur, amma
onların hәyatı, onların zamanı sizә yuxu kimi yaddı. Hiss
elәyirsiniz ki, hәmin adamların arasında xәyal kimi dolaşmağa
mәhkumsunuz, o insanların hәyatını heç vaxt dәrk elәyә bilmәzsiniz,
onlarla eyni zamanda yaşaya bilmәzsiniz. Sizә elә gәlir ki,
322
uzanıb gedәn şәhәr alovlanır, sәmaya ucalan qüllәlәrin örtüyü
artıq milyonlarla atәşin almaz tozcuqlarına bürünüb, o qüllәlәrin
arxasında Günәş batır, sönәn günün qırmızı işığı çaya axıb
tökülüb: siz yanınızdan qayıqların, yedәklәrin, yük gәmilәrinin
ötüb-keçdiyini görürsünüz, suyun üzәrindә körpünün geniş açılmış
qanadlarını görürsünüz. Artıq gecә düşüb – bax orada gәmilәr
var – qәlbinizdә isә ifadә elәyә bilmәyәcәyiniz tutqun, dözülmәz
istәk baş qaldırır.
Siz otağa qayıdanda artıq indi yaşadığınız Bruklindәn
uzaqdasınız, uşaqlıqda, hәlә onu görmәdiyiniz, tanımadığınız
vaxtda bu şәhәrin sizdәn ötrü olan hәr şeyi yenidәn mümkün
görünür, elә bil indicә gerçәklәşәcәk.
Böyük şәhәrin obrazı sizin qәlbinizdә, on iki yaşınızda olduğu
kimi, bütün sehrli rәnglәriylә yanır. Sizә elә gәlir ki, indi üstünüzә
xoşbәxtlik, uğur, şöhrәt yağacaq, böyük adamların, gözәl qadınların
arasında yer tutacaqsınız, bәlәd olduğunuz o hәyatdan – bu,
hәyatdı – daha xoşbәxt hәyat yaşayacaqsınız. Burada sizi yalnız
bir düym gözlәyir, bircә söz var – onu söylәsәniz, bircә divar,
qapı, addım var – hara getdiyinizi bilsәniz, әliniz ona çatacaq.
Tәzәdәn qәlbinizdә onun – içәriyә açılan qapını axtarıb
tapacaqsınız, bu adam o qapını sizә göstәrәcәk – barәsindә
köhnә, mәnasız, dinmәz arzu oyanır. Nәfәs aldığınız havanın
özündә ağlagәlmәz uğurun öncәduyumu var. Siz ev sahibindәn
onu mәşәqqәtlәrdәn, heyvani mübarizәdәn, ağrıdan, hiddәtdәn,
aclıqdan xilas elәyәn bu cür qüdrәti, bu cür hökmü, sәrbәstliyi
vermiş sirri öyrәnmәk istәyirsiniz, elә bilirsiniz ki, o, bunu sizә
açacaq, bu sirri sizә verәcәk – amma heç nә demir.
Bu vaxt bir anlığa zamanın da, şәhәrin dә әbәdi, anlaşılmaz
sirri qayıdıb gәlir, hiss elәyirsiniz ki, hәmin sirr qarşısında
acizsiniz – batırsınız. Bu adam, onun mәşuqәsi, tanıdığınız bütün
zәnginlәr qarşınızda dözülmәz aydınlıqla peyda olur, amma
onların hәyatı, onların zamanı sizә yuxu kimi yaddı. Hiss
elәyirsiniz ki, hәmin adamların arasında xәyal kimi dolaşmağa
mәhkumsunuz, o insanların hәyatını heç vaxt dәrk elәyә bilmәzsiniz,
onlarla eyni zamanda yaşaya bilmәzsiniz. Sizә elә gәlir ki,
322
