Page 323 - tomas
P. 323
Çıxılmazlıq
qarşınızda yorulmadan, әziyyәt çәkmәdәn yaşamağı öyrәnmiş
varlıqlar alәmi – sizin toxunmayacağınız, yaxınlaşmayacağınız
namәlum alәm durur. Çünki hәmin alәmә mәxsus adamlar sizin
yaşadığınız alәm ölçülәrindә, zamanında yaşamırlar, onu dәqiqәlәrlә,
saatlarla, günlәrlә, illәrlә ölçmürlәr, dәrin vә uzaq duyğuların
ölçülәriylә ölçürlәr. Ötüb-keçmiş hәr hansı an onlardan minlәrlә
sәrxoş gecәlәr, milyonlarla qәddarlıqlar, yüzlәrlә sevgi macәraları,
minlәrlә xәyanәtlәr, satqınlıqlarla uzaqlaşıb. Bundan da hәmin
adamların qәlbi ağlagәlmәz, möcüzәli yetkinlik qazanıb, elә bil
heç vaxt günahsız, gәnc olmayıblar. Bu da sizi elә duyğuya
bürüyür ki, sanki dәhşәt dәryasında, kor, qәdim, uzaq zaman
dәryasında batırsınız. Çıxış yoxdu.
Amma bu zaman ağanız istehzalı, acı tәbәssümüylә içindә
buz parçası olan hündür qәdәhinә әla çovdar viskisi süzür, fikirli
halda dodaqlarını marçıldada-marçıldada qәdәhi ağzına aparır,
bir-iki düşüncәli qurtumdan sonra qismәtinә düşәn ağır püşklә
bağlı qüssәyә batır.
Yumşaq kreslonun qırağında rahatca oturmuş mәşuqәsi soyuq
barmaqlarıyla onun qaşqabaqlı sifәtini sığallayır, o isә tutqun
halda boşluğa baxır, acı-acı gülümsәyib, qismәtinizә Cәnubi
Bruklinin nüfuzlu rayonunda tәk yaşamaq xoşbәxtliyi düşdüyünә
görә sizi tәbrik elәyir.
– Nә olar, – cavab verirsiniz, – Cәnubi Bruklindә tәnha
hәyatın da öz üstünlüklәri var. Otağınız yataq vaqonuna oxşayır,
amma qısaldılıb, iki pәncәrәsi var. Dәhlizi barmaqlıqla bağlanıb
ki, otağa başkәsәnlәrlә mehriban qonşuluqda yaşayanlar
soxulmasınlar. Qışda ora soyuq, qaranlıqdı, soyuq divarlar tәrlәyir,
su axır, yayda artıq siz tәrlәmәli olursunuz, tәpәdәn-dırnağacan
tәrә batırsınız, çünki cәhәnnәm istisi olur.
– Üstәlik dә, – burada da hәvәsә gәlmәyә başlayırsınız, –
sәhәr qalxanda köhnә Qanavuz-kanalın şirin qoxusu burnunuza,
ağzınıza, ciyәrlәrinizә, gördüyünüz, düşündüyünüz, yaxud
söylәdiyiniz hәr şeyә soxulur! Bu, – davam elәyirsiniz, – sәksәn
yeddi ayrı-ayrı çürüntüdәn hiylәgәrcәsinә tәrtib edilmiş kәskin,
nәhәng üfunәtin, adamın ağlını başından çıxaran qoxunun orqan
notudu. – sonra get-gedә ilhamlanıb o qoxuların hamısını
323
qarşınızda yorulmadan, әziyyәt çәkmәdәn yaşamağı öyrәnmiş
varlıqlar alәmi – sizin toxunmayacağınız, yaxınlaşmayacağınız
namәlum alәm durur. Çünki hәmin alәmә mәxsus adamlar sizin
yaşadığınız alәm ölçülәrindә, zamanında yaşamırlar, onu dәqiqәlәrlә,
saatlarla, günlәrlә, illәrlә ölçmürlәr, dәrin vә uzaq duyğuların
ölçülәriylә ölçürlәr. Ötüb-keçmiş hәr hansı an onlardan minlәrlә
sәrxoş gecәlәr, milyonlarla qәddarlıqlar, yüzlәrlә sevgi macәraları,
minlәrlә xәyanәtlәr, satqınlıqlarla uzaqlaşıb. Bundan da hәmin
adamların qәlbi ağlagәlmәz, möcüzәli yetkinlik qazanıb, elә bil
heç vaxt günahsız, gәnc olmayıblar. Bu da sizi elә duyğuya
bürüyür ki, sanki dәhşәt dәryasında, kor, qәdim, uzaq zaman
dәryasında batırsınız. Çıxış yoxdu.
Amma bu zaman ağanız istehzalı, acı tәbәssümüylә içindә
buz parçası olan hündür qәdәhinә әla çovdar viskisi süzür, fikirli
halda dodaqlarını marçıldada-marçıldada qәdәhi ağzına aparır,
bir-iki düşüncәli qurtumdan sonra qismәtinә düşәn ağır püşklә
bağlı qüssәyә batır.
Yumşaq kreslonun qırağında rahatca oturmuş mәşuqәsi soyuq
barmaqlarıyla onun qaşqabaqlı sifәtini sığallayır, o isә tutqun
halda boşluğa baxır, acı-acı gülümsәyib, qismәtinizә Cәnubi
Bruklinin nüfuzlu rayonunda tәk yaşamaq xoşbәxtliyi düşdüyünә
görә sizi tәbrik elәyir.
– Nә olar, – cavab verirsiniz, – Cәnubi Bruklindә tәnha
hәyatın da öz üstünlüklәri var. Otağınız yataq vaqonuna oxşayır,
amma qısaldılıb, iki pәncәrәsi var. Dәhlizi barmaqlıqla bağlanıb
ki, otağa başkәsәnlәrlә mehriban qonşuluqda yaşayanlar
soxulmasınlar. Qışda ora soyuq, qaranlıqdı, soyuq divarlar tәrlәyir,
su axır, yayda artıq siz tәrlәmәli olursunuz, tәpәdәn-dırnağacan
tәrә batırsınız, çünki cәhәnnәm istisi olur.
– Üstәlik dә, – burada da hәvәsә gәlmәyә başlayırsınız, –
sәhәr qalxanda köhnә Qanavuz-kanalın şirin qoxusu burnunuza,
ağzınıza, ciyәrlәrinizә, gördüyünüz, düşündüyünüz, yaxud
söylәdiyiniz hәr şeyә soxulur! Bu, – davam elәyirsiniz, – sәksәn
yeddi ayrı-ayrı çürüntüdәn hiylәgәrcәsinә tәrtib edilmiş kәskin,
nәhәng üfunәtin, adamın ağlını başından çıxaran qoxunun orqan
notudu. – sonra get-gedә ilhamlanıb o qoxuların hamısını
323
