Page 11 - talesiz
P. 11
TALESİZ 11
elәdi ki, “belә mәqamda uzun-uzadı nitq elәmәk heç
yerinә dә düşmür”, ona görә şәxsәn özü yalnız bir söz
demәk istәyir: “Tezliklә görüşәnәdәk, ağa!” “Ümid
edirәm ki, belә dә olacaq, cәnab Şütyo!” – atam ağızucu
gülümsünüb cavab verdi. Bu vaxt analığım çantasından
dәsmal çıxarıb gözlәrinә sıxdı, boğazında nәsә quruldadı.
Araya sakitlik çökdü, nәsә namünasib mәqam idi vә
mәndә belә bir hiss yarandı ki, özüm bu dәqiqә nәsә
elәmәliyәm. Ancaq hәr şey qәfil baş verdiyindәn ağlıma
fәrli bir şey gәlmirdi. Gördüm ki, cәnab Şütyo da özünü
naqolay hiss edir, çox pis vәziyyәtdәdir. “Siz neylәyir-
siniz, hörmәtli xanım, bax bu lazım deyil, bu cür olmaz,
– o, hәyәcanla dedi. – Doğru sözümdür, belә elәmәyin”.
Deyәsәn, bir az qorxmuşdu. Sonra, adәtinә sadiq qalaraq,
cәld әyilib, dodaqlarını analığımın әlinә yaxınlaşdırdı,
ardınca da tәlәsik qapıya tәrәf yönәldi. Bu, elә sürәtlә baş
verdi ki, kәnara sıçramağa zorla imkan tapdım; cәnab
Şütyo hәtta mәnimlә sağollaşmağı da unutdu. O çıxandan
sonra üçümüz dә bir müddәt susub, taxta pillәkәndәn
eşidilәn ağır addımlarının sәsinә qulaq asdıq.
“Hә, bir işimiz azaldı”, – sükutu ilk pozan atam
oldu. Ögey anam ağlamsınmış kimi soruşdu: “Bәlkә, hәr
ehtimala qarşı, cәnab Şütyodan qәbz almaq lazım idi?”
Ancaq atam cavab verdi ki, belә kağızın heç bir “praktiki
dәyәri” yoxdur, әksinә, o kağızı saxlamaq mücrünün
özünü saxlamaqdan daha risklidir. Vә anama izah etdi ki,
indi hәr şeyi bir yerә cәmlәmәk, yәni cәnab Şütyoya
etibar etmәk lazımdır – әn azı, o sәbәbdәn ki, onsuz da,
başqa çıxış yolumuz yoxdur. Ögey anam bir qәdәr susub,
sonra yenә etiraz etdi ki, bәlkә dә, atam haqlıdır, amma
“şәxsәn onun әlindә belә bir qәbz olsaydı”, özünü daha
rahat hiss edәrdi. İntәhası, fikrini inandırıcı şәkildә izah
etmәyi heç cür bacarmadı. Onda atam xatırlatdı ki, işlә
elәdi ki, “belә mәqamda uzun-uzadı nitq elәmәk heç
yerinә dә düşmür”, ona görә şәxsәn özü yalnız bir söz
demәk istәyir: “Tezliklә görüşәnәdәk, ağa!” “Ümid
edirәm ki, belә dә olacaq, cәnab Şütyo!” – atam ağızucu
gülümsünüb cavab verdi. Bu vaxt analığım çantasından
dәsmal çıxarıb gözlәrinә sıxdı, boğazında nәsә quruldadı.
Araya sakitlik çökdü, nәsә namünasib mәqam idi vә
mәndә belә bir hiss yarandı ki, özüm bu dәqiqә nәsә
elәmәliyәm. Ancaq hәr şey qәfil baş verdiyindәn ağlıma
fәrli bir şey gәlmirdi. Gördüm ki, cәnab Şütyo da özünü
naqolay hiss edir, çox pis vәziyyәtdәdir. “Siz neylәyir-
siniz, hörmәtli xanım, bax bu lazım deyil, bu cür olmaz,
– o, hәyәcanla dedi. – Doğru sözümdür, belә elәmәyin”.
Deyәsәn, bir az qorxmuşdu. Sonra, adәtinә sadiq qalaraq,
cәld әyilib, dodaqlarını analığımın әlinә yaxınlaşdırdı,
ardınca da tәlәsik qapıya tәrәf yönәldi. Bu, elә sürәtlә baş
verdi ki, kәnara sıçramağa zorla imkan tapdım; cәnab
Şütyo hәtta mәnimlә sağollaşmağı da unutdu. O çıxandan
sonra üçümüz dә bir müddәt susub, taxta pillәkәndәn
eşidilәn ağır addımlarının sәsinә qulaq asdıq.
“Hә, bir işimiz azaldı”, – sükutu ilk pozan atam
oldu. Ögey anam ağlamsınmış kimi soruşdu: “Bәlkә, hәr
ehtimala qarşı, cәnab Şütyodan qәbz almaq lazım idi?”
Ancaq atam cavab verdi ki, belә kağızın heç bir “praktiki
dәyәri” yoxdur, әksinә, o kağızı saxlamaq mücrünün
özünü saxlamaqdan daha risklidir. Vә anama izah etdi ki,
indi hәr şeyi bir yerә cәmlәmәk, yәni cәnab Şütyoya
etibar etmәk lazımdır – әn azı, o sәbәbdәn ki, onsuz da,
başqa çıxış yolumuz yoxdur. Ögey anam bir qәdәr susub,
sonra yenә etiraz etdi ki, bәlkә dә, atam haqlıdır, amma
“şәxsәn onun әlindә belә bir qәbz olsaydı”, özünü daha
rahat hiss edәrdi. İntәhası, fikrini inandırıcı şәkildә izah
etmәyi heç cür bacarmadı. Onda atam xatırlatdı ki, işlә
