Page 10 - talesiz
P. 10
İMRE KERTES
mücrü idi. Zәnnimcә, adına “mal” demәklәri ondan ötrü
idi ki, mәn başa düşmәyim. Cәnab Şütyo bağlamanı
portfelinә qoydu. Amma sonra aralarında balaca bir
mübahisә düşdü: cәnab Şütyo avtoqәlәmini çıxardı ki,
guya “mal”ı yalnız qoruyub saxlamaq üçün götürdüyü
barәdә “qәbz” yazsın. O, buna çox inad göstәrdi, atam
isә yalnız әlini yellәmәklә kifayәtlәndi, yәni “bәsdir, biz
axı özgәsi deyilik, eyni adamlarıq”. Görürdüm ki, bu
sözlәri eşitmәk cәnab Şütyo üçün olduqca xoşdur. O hәtta
dedi: “Ağa, bilirәm ki, siz mәnә inanırsınız, amma
hәyatda hәr şeyin öz qaydası var, hәr şey qayda üzrә
1010 getmәlidir”. O, kömәk üçün, onun tәrәfini tutması üçün
analığıma da müraciәt etdi: “Düz demirәmmi, hörmәtli
xanım?” Ögey anam isә halsızcasına gülümsünüb yalnız
bunu dedi ki, “belә mәsәlәlәri qoy kişilәr özlәri hәll
etsinlәr”.
Bu artıq mәni bezdirmәyә başlamışdı. Nәhayәt,
hesabdar öz avtoqәlәmini kәnara qoydu vә onlar bizim
anbarın necә olacağını, buradakı külli miqdarda nazik
taxta-tuxtanı hara yığacaqlarını müzakirә etmәyә başla-
dılar. Atamın bunu dediyini eşitdim ki, çox da tәlәsmәk
lazım deyil, yoxsa hökumәt başımızın üstünü alar, “göz
açmağa macal tapmamış, çiçәklәnәn işi öz әllәrinә
keçirәrlәr”. Vә cәnab Şütyodan xahiş etdi ki, bu mәsәlәdә
onun kimi nә tәcrübәsi, nә dә peşәkarlığı olan analığıma,
yәni “hörmәtli xanım”a kömәk elәsin. Cәnab Şütyo
dәrhal ögey anama tәrәf dönüb tәntәnәli surәtdә bәyan
etdi: “Әlbәttә, hörmәtli xanım, biz, onsuz da, bütün hesa-
batlarda sizinlә daimi әlaqәdә olasıyıq”. Yәqin, o artıq
özünә mәxsus olan anbarı nәzәrdә tuturdu.
Bilmirәm nә qәdәr vaxt keçdi, nәhayәt, cәnab Şütyo
sağollaşmağa başladı; üzünә kәdәrli ifadә verib, atamın
әlini uzun müddәt silkәlәdi, eyni zamanda әtraflı izah
mücrü idi. Zәnnimcә, adına “mal” demәklәri ondan ötrü
idi ki, mәn başa düşmәyim. Cәnab Şütyo bağlamanı
portfelinә qoydu. Amma sonra aralarında balaca bir
mübahisә düşdü: cәnab Şütyo avtoqәlәmini çıxardı ki,
guya “mal”ı yalnız qoruyub saxlamaq üçün götürdüyü
barәdә “qәbz” yazsın. O, buna çox inad göstәrdi, atam
isә yalnız әlini yellәmәklә kifayәtlәndi, yәni “bәsdir, biz
axı özgәsi deyilik, eyni adamlarıq”. Görürdüm ki, bu
sözlәri eşitmәk cәnab Şütyo üçün olduqca xoşdur. O hәtta
dedi: “Ağa, bilirәm ki, siz mәnә inanırsınız, amma
hәyatda hәr şeyin öz qaydası var, hәr şey qayda üzrә
1010 getmәlidir”. O, kömәk üçün, onun tәrәfini tutması üçün
analığıma da müraciәt etdi: “Düz demirәmmi, hörmәtli
xanım?” Ögey anam isә halsızcasına gülümsünüb yalnız
bunu dedi ki, “belә mәsәlәlәri qoy kişilәr özlәri hәll
etsinlәr”.
Bu artıq mәni bezdirmәyә başlamışdı. Nәhayәt,
hesabdar öz avtoqәlәmini kәnara qoydu vә onlar bizim
anbarın necә olacağını, buradakı külli miqdarda nazik
taxta-tuxtanı hara yığacaqlarını müzakirә etmәyә başla-
dılar. Atamın bunu dediyini eşitdim ki, çox da tәlәsmәk
lazım deyil, yoxsa hökumәt başımızın üstünü alar, “göz
açmağa macal tapmamış, çiçәklәnәn işi öz әllәrinә
keçirәrlәr”. Vә cәnab Şütyodan xahiş etdi ki, bu mәsәlәdә
onun kimi nә tәcrübәsi, nә dә peşәkarlığı olan analığıma,
yәni “hörmәtli xanım”a kömәk elәsin. Cәnab Şütyo
dәrhal ögey anama tәrәf dönüb tәntәnәli surәtdә bәyan
etdi: “Әlbәttә, hörmәtli xanım, biz, onsuz da, bütün hesa-
batlarda sizinlә daimi әlaqәdә olasıyıq”. Yәqin, o artıq
özünә mәxsus olan anbarı nәzәrdә tuturdu.
Bilmirәm nә qәdәr vaxt keçdi, nәhayәt, cәnab Şütyo
sağollaşmağa başladı; üzünә kәdәrli ifadә verib, atamın
әlini uzun müddәt silkәlәdi, eyni zamanda әtraflı izah