Page 9 - talesiz

TALESİZ 9

Şütyonun qanı “qaydasındadır”, sarı ulduz taxmasına
lüzum yoxdur; bu “alqı-satqı” da, mәnim başa düşdüyüm
qәdәr, sadәcә bir kommersiya bicliyidir – indi o, bizim
әmlakımızın bir hissәsinә cavabdehdir, bizdә isә hәlә ki,
әn azından, gәlirlәrin payı qorunub saxlanılır.

Düzdür, indi mәn cәnab Şütyo ilә әvvәlki tәrzdә
salamlaşmıram: nә deyirsәn de, hazırkı vәziyyәtdә o,
necәsә bizdәn üstündür; indi elә atamla ögey anam da
onunla daha mülayim davranır, hәrçәnd cәnab Şütyo
atamı “ağa”, ögey anamı isә “hörmәtli xanım” adlan-
dırmaqda israrla davam edir; sanki heç nә baş vermәyib-
miş kimi, hәtta analığımın әlini öpmәk şansını da
qaçırmır. Elә mәnimlә dә әvvәlki zarafatyana tonda danı-
şır, sarı ulduzumu isә guya, ümumiyyәtlә, görmür. Mәn
qapının ağzında dayanıb bir anlığa gözümü qıydım: isti
günәş şüalarının halqaları hәlә dә gözümün önündә
üzürdü. Yaşlılar mәnim gәlişimlә yarımçıq kәsilmiş
söhbәtlәrinә davam elәdilәr. Deyәsәn, nәsә vacib bir
mәsәlәni müzakirә edirdilәr. Әvvәlcә söhbәtin nәdәn get-
diyini, ümumiyyәtlә, başa düşmürdüm. Atam, deyәsәn,
cәnab Şütyonu nәyәsә inandırmaq istәyirdi. Gözümü
açanda gördüm ki, cәnab Şütyo ona cavab verir. İki qabaq
dişinin arasında enli mırığı olan bizim nazik bığlı köhnә
hesabdarımızın qarayanız, girdә sifәtindә günәşin
yetişmiş sızanağa oxşayan sarımtıl-qırmızı rәngli şüaları
ora-bura qaçışırdı. Danışmaq növbәsi yenә atama
keçmişdi. Söhbәt hansısa “mal”dan gedirdi vә atam
deyirdi ki, әn yaxşısı, cәnab Şütyonun onu dinmәzcә
özüylә götürmәsidir. Deyәsәn, cәnab Şütyo çox da etiraz
elәmirdi vә atam stolun siyirmәsindәn qaytanla sәliqә ilә
sarınmış yastı kağız bağlaması çıxartdı. Yalnız bu vaxt
“mal”ın nә mal olduğunu güman etdim: kağıza bükülәn
şey içәrisindә bizim qiymәtli әşyalarımızı saxladığımız