Page 8 - talesiz
P. 8
İMRE KERTES
olsa, bu gün onu anlamağa çalışmalıydım. Gedәndә ögey
anam da öz adından mәnә bir-iki kәlmә demәk qәrarına
gәldi. Dәhlizdә ikimiz idik. Hә, ümid edirdi ki, bizim
hamımız üçün kәdәrli olan belә bir gündә “mәn özümü
lazımi şәkildә aparacağam”. Bilmәdim nә cavab verim,
odur ki susdum. Amma, deyәsәn, susmağımı nәsә başqa
cür anladı vә bu xüsusda nәsә demәyi vacib bildi, başa
salmağa çalışdı ki, davranışım haqqında danışarkәn guya
heç dә mәnim oğulluq hislәrimi nәzәrdә tutmur: yaxşı
bilir ki, burada hәr hansı mәslәhәt artıqdır; zәrrәcә şübhә
etmir ki, mәnim kimi böyük bir oğlan özü – necә olsa,
88 on beş yaşım vardı – bizә dәyәn bu ağır zәrbәni (o, belә
ifadә etdi) başa düşmәk iqtidarındadır. Mәn başımla
tәsdiqlәdim vә gördüm ki, bu, ona tamamilә bәs elәdi.
Әllәri sanki irәli uzandı, canıma qorxu düşdü ki, deyәsәn,
mәni qucaqlamağa hazırlaşır. Ancaq hәrәkәtini başa
çatdırmadı, yalnız dәrindәn ah çәkib, bir az titrәyәrәk
köks ötürdü. Gözlәrinin nәmdәn yüngülcә parıldadığını
sezdim. Bu, mәnә heç dә xoş olmadı. Sonra çıxıb getdim.
Mәktәbdәn dükana qәdәr yolu piyada gәldim.
Günәşli sәhәr idi, yazın әvvәllәri olsa da, hava çox
qızmışdı. İstәdim gödәkcәmin yaxasını açım, amma
fikirlәşdim ki, hava azca külәklidir – әtәyi kәnara atsa,
sarı ulduz görünmәyәcәk, bu isә qaydalara ziddir. İndi bir
çox şeylәrdә diqqәtli olmaq lazımdır. Bizim odun
anbarımız evin yaxınlığında, döngәdәdir. Dik pillәkәnlә
aşağı, yarıqaranlıq sahәyә düşürsәn. Atamla ögey anam
orada idi – pillәkәnin altındakı akvarium kimi işıqlı, şüşә
divarlı dar qәfәsdә. Cәnab Şütyo da burada idi; mәn onu
hәlә bizdә hesabdar işlәdiyi vә açıq havadakı ikinci
anbarımızın işlәri ilә mәşğul olduğu vaxtlardan
tanıyıram. Bu yaxınlarda o, hәmin anbarı bizdәn alıb. Hәr
halda, hamıya belә deyirik. Mәsәlә burasındadır ki, cәnab
olsa, bu gün onu anlamağa çalışmalıydım. Gedәndә ögey
anam da öz adından mәnә bir-iki kәlmә demәk qәrarına
gәldi. Dәhlizdә ikimiz idik. Hә, ümid edirdi ki, bizim
hamımız üçün kәdәrli olan belә bir gündә “mәn özümü
lazımi şәkildә aparacağam”. Bilmәdim nә cavab verim,
odur ki susdum. Amma, deyәsәn, susmağımı nәsә başqa
cür anladı vә bu xüsusda nәsә demәyi vacib bildi, başa
salmağa çalışdı ki, davranışım haqqında danışarkәn guya
heç dә mәnim oğulluq hislәrimi nәzәrdә tutmur: yaxşı
bilir ki, burada hәr hansı mәslәhәt artıqdır; zәrrәcә şübhә
etmir ki, mәnim kimi böyük bir oğlan özü – necә olsa,
88 on beş yaşım vardı – bizә dәyәn bu ağır zәrbәni (o, belә
ifadә etdi) başa düşmәk iqtidarındadır. Mәn başımla
tәsdiqlәdim vә gördüm ki, bu, ona tamamilә bәs elәdi.
Әllәri sanki irәli uzandı, canıma qorxu düşdü ki, deyәsәn,
mәni qucaqlamağa hazırlaşır. Ancaq hәrәkәtini başa
çatdırmadı, yalnız dәrindәn ah çәkib, bir az titrәyәrәk
köks ötürdü. Gözlәrinin nәmdәn yüngülcә parıldadığını
sezdim. Bu, mәnә heç dә xoş olmadı. Sonra çıxıb getdim.
Mәktәbdәn dükana qәdәr yolu piyada gәldim.
Günәşli sәhәr idi, yazın әvvәllәri olsa da, hava çox
qızmışdı. İstәdim gödәkcәmin yaxasını açım, amma
fikirlәşdim ki, hava azca külәklidir – әtәyi kәnara atsa,
sarı ulduz görünmәyәcәk, bu isә qaydalara ziddir. İndi bir
çox şeylәrdә diqqәtli olmaq lazımdır. Bizim odun
anbarımız evin yaxınlığında, döngәdәdir. Dik pillәkәnlә
aşağı, yarıqaranlıq sahәyә düşürsәn. Atamla ögey anam
orada idi – pillәkәnin altındakı akvarium kimi işıqlı, şüşә
divarlı dar qәfәsdә. Cәnab Şütyo da burada idi; mәn onu
hәlә bizdә hesabdar işlәdiyi vә açıq havadakı ikinci
anbarımızın işlәri ilә mәşğul olduğu vaxtlardan
tanıyıram. Bu yaxınlarda o, hәmin anbarı bizdәn alıb. Hәr
halda, hamıya belә deyirik. Mәsәlә burasındadır ki, cәnab
