Page 32 - pryaxin
P. 32
rgi Pryaxin
yayınırdılar. Teleulduzlara gәlincә, onlar özlәrini sehrli kristalın
içәrisindәymiş kimi hiss edirdilәr: ölkә sanki tilsimlәnmişdi,
gözünü ekranlardan çәkmirdi, guya fövqәladә nәsә görәcәklәr.
Sizә deyim ki, gördülәr dә, ancaq gördüklәri şişdәn başqa bir
şey deyildi!..
Sergey hәlә altmış sәkkizinci ildә, “Komsomolka”da tәcrübә
keçmişdi. O vaxt hәlә orduya çağırılmamışdı. Qәzetdә özünü
sınadı. İki hәftә qәzetin әdәbiyyat şöbәsindә çalışdı. Onda şöbәyә
slavyanofil, Ryazan-İvanovo şairlәrindәn olan Gennadi Serebryakov
rәhbәrlik edirdi. Abırlı, gülәrüz bir kişi idi, heyif ki, hәyatdan tez
köçdü. Sergey, paralel olaraq, universitetdә sessiya imtahanlarını
verirdi deyә (“Gәnc leninçi” qәzetinin redaksiyası Stavropoldan
Moskvaya ezam etmәklә, hәm ona pulla yardım etmiş, hәm dә
mehmanxana xәrclәrini azaltmışdı, çünki Sergey universitetin
yataqxanasında qalırdı) heç yana çıxa bilmirdi. Zәhmәtkeşlәrin
mәktubları ilә işlәmәyi ona tapşırmışdılar. Bir dәfә, baş redaktorun
otağında keçirilәn hay-küylü planlaşdırmadan sonra (әlbәttә ki,
Sergey iclasda iştirak etmirdi – hәlә “yaşı çatmırdı”) ona dedilәr
ki, Qәrb estrada musiqisi hәr yeri başına götürüb, bu vәziyyәti
tәnqid edәn materiallar hazırlamaq, insanları öz musiqimizi
dinlәmәyә tәşviq etmәk lazımdır. Serebryakov tapşırıq verәrkәn
heç ayaq saxlamadı – nәdәnsә heç vaxt şöbәdә çox qalmırdı.
Sergey çәtinlik çәkmәdәn tapşırığı yerinә yetirdi: redaksiyaya
gәlәn mәktubların içәrisindә istәnilәn mövzuda – istәsәn, lap
Roma papası әleyhinә dә hәcvlәr tapmaq olardı. Serebryakov
artıq çıxıb getmişdi. Qәzetdә әdәbiyyat vә incәsәnәt mәsәlәlәrinә
nәzarәt edәn baş redaktor müavini Feliks Ovçarenko onu öz
yanına çağırdı. Gözәl tәhsil görmüş, sәliqәli, hәr şeyin yerini
bilәn Ovçarenko da xalis slavyanofil idi. Sergey divanın bir
küncündә oturub gözlәmәyә başladı: Feliks öz “dәmir” adaşı
kimi, onun gәtirdiyi materialları oxuyurdu.
Oxuyub qurtardı, qaşlarını çatıb bir dә vәrәqlәdi, yenidәn
oxumağa başladı.
– Siz özünüz inanırsınız? – nәhayәt, başını qaldırıb Sergeyin
üzünә zillәndi.
– Nәyә? – karıxmış praktikant soruşdu. Fikirlәşdi ki, yәqin,
din-iman barәdә soruşur. Slavyanofildi axı!
32
yayınırdılar. Teleulduzlara gәlincә, onlar özlәrini sehrli kristalın
içәrisindәymiş kimi hiss edirdilәr: ölkә sanki tilsimlәnmişdi,
gözünü ekranlardan çәkmirdi, guya fövqәladә nәsә görәcәklәr.
Sizә deyim ki, gördülәr dә, ancaq gördüklәri şişdәn başqa bir
şey deyildi!..
Sergey hәlә altmış sәkkizinci ildә, “Komsomolka”da tәcrübә
keçmişdi. O vaxt hәlә orduya çağırılmamışdı. Qәzetdә özünü
sınadı. İki hәftә qәzetin әdәbiyyat şöbәsindә çalışdı. Onda şöbәyә
slavyanofil, Ryazan-İvanovo şairlәrindәn olan Gennadi Serebryakov
rәhbәrlik edirdi. Abırlı, gülәrüz bir kişi idi, heyif ki, hәyatdan tez
köçdü. Sergey, paralel olaraq, universitetdә sessiya imtahanlarını
verirdi deyә (“Gәnc leninçi” qәzetinin redaksiyası Stavropoldan
Moskvaya ezam etmәklә, hәm ona pulla yardım etmiş, hәm dә
mehmanxana xәrclәrini azaltmışdı, çünki Sergey universitetin
yataqxanasında qalırdı) heç yana çıxa bilmirdi. Zәhmәtkeşlәrin
mәktubları ilә işlәmәyi ona tapşırmışdılar. Bir dәfә, baş redaktorun
otağında keçirilәn hay-küylü planlaşdırmadan sonra (әlbәttә ki,
Sergey iclasda iştirak etmirdi – hәlә “yaşı çatmırdı”) ona dedilәr
ki, Qәrb estrada musiqisi hәr yeri başına götürüb, bu vәziyyәti
tәnqid edәn materiallar hazırlamaq, insanları öz musiqimizi
dinlәmәyә tәşviq etmәk lazımdır. Serebryakov tapşırıq verәrkәn
heç ayaq saxlamadı – nәdәnsә heç vaxt şöbәdә çox qalmırdı.
Sergey çәtinlik çәkmәdәn tapşırığı yerinә yetirdi: redaksiyaya
gәlәn mәktubların içәrisindә istәnilәn mövzuda – istәsәn, lap
Roma papası әleyhinә dә hәcvlәr tapmaq olardı. Serebryakov
artıq çıxıb getmişdi. Qәzetdә әdәbiyyat vә incәsәnәt mәsәlәlәrinә
nәzarәt edәn baş redaktor müavini Feliks Ovçarenko onu öz
yanına çağırdı. Gözәl tәhsil görmüş, sәliqәli, hәr şeyin yerini
bilәn Ovçarenko da xalis slavyanofil idi. Sergey divanın bir
küncündә oturub gözlәmәyә başladı: Feliks öz “dәmir” adaşı
kimi, onun gәtirdiyi materialları oxuyurdu.
Oxuyub qurtardı, qaşlarını çatıb bir dә vәrәqlәdi, yenidәn
oxumağa başladı.
– Siz özünüz inanırsınız? – nәhayәt, başını qaldırıb Sergeyin
üzünә zillәndi.
– Nәyә? – karıxmış praktikant soruşdu. Fikirlәşdi ki, yәqin,
din-iman barәdә soruşur. Slavyanofildi axı!
32
